Kinderen moeten het direct melden wanneer iemand bewusteloos raakt. Leerlingen van 16 jaar en ouder mogen vier alcoholische drankjes drinken. Voorafgaand aan het feest besteedt de school aandacht aan alcoholpreventie. Het entreegeld dient ondermeer om een professionele beveiligingsdienst in te huren.

Nadat ik de drie pagina’s had doorgelezen, was mijn enthousiasme voor dit ‘feest’ tot onder het nulpunt gedaald. Wat heeft mijn kind daar te zoeken? Nog nooit heb ik gehoord dat ze uit wil. Haar favoriete avondbesteding bestaat uit thuis karaoken met haar vriendinnen.

Natuurlijk wil ze nu naar dat schoolfeest toe. Maar wij hebben het gevoel dat haar en ons iets wordt opgedrongen; iets waarover we geen controle hebben.

In mijn beleving is uitgaan iets waarover je als ouder en kind samen afspraken en regels maakt; op een moment dat je kind aangeeft dat ze daaraan behoefte heeft. Nu bepaalt de school het moment waarop zij in contact komt met alcohol en alle excessen die tegenwoordig blijkbaar bij uitgaan horen. Bovendien bepaalt de school de condities. Pas als het misgaat, worden ouders ingeschakeld om de scherven op te rapen.

De meeste andere ouders bleken het allang best te vinden dat de school dit deel van de opvoeding op zich neemt. Ze vergoelijken ook dat alcohol wordt geschonken: ‘Anders komt er geen kind ouder dan 16 jaar.’ De onschuld van mijn 13-jarige dochter wordt daaraan opgeofferd.

De wezenlijke vragen hierbij zijn echter: als 16-jarigen tegenwoordig niet meer naar een feest, gewoon op school en zonder alcohol, willen komen, is er bij hen dan nog wel behoefte aan schoolfeesten? Is het niet eigenlijk zo dat de school graag een schoolfeest geeft, maar daarin alleen nog slaagt door wanhopig het aanbod zo aan te passen dat de uitgaande jeugd er gebruik van maakt? Wie is hier nu eigenlijk ouderwets?

Anouchka van Miltenburg (42) is van huis uit journalist en sinds 2003 lid van de Tweede Kamer voor de VVD. Ze is getrouwd en heeft drie kinderen.