De artikelen en reportages in dit zomernummer leveren verrassende inkijkjes op in praktijken die vaak net even anders zijn, maar toch ook zeer herkenbaar. Veel blijkt uiteindelijk toch hetzelfde: de discussies over actief burgerschap, de grenzen van het vrijwilligerswerk, het integratiedebat dat niet alleen in ons land een negatieve toon heeft gekregen.

Zo is de vergelijking met de aanpak van het welzijnswerk in Vlaanderen zeer leerzaam. Het eerste verschil met het grillige Nederlandse beleid dat in het oog springt, is dat de Vlamingen veel langer werken volgens een consequente lijn. Zoals Scoop-directeur Dick van de Bout het zegt: ‘In Vlaanderen gaat men aan het werk en houdt men vast aan de methodiek die het beste resultaat oplevert. (…) Vlaams pragmatisme werkt, terwijl Nederland last heeft van regelgeving en bureaucratie.’ Die consequente aanpak valt ook op bij het streven naar tweezijdige integratie in de acties van ‘Buntes Kreuzberg’ in het gelijknamige Berlijnse stadsdeel.

Grensoverschrijdende zorg is weer een heel ander verhaal. Die komt niet zomaar tot stand, zo blijkt uit een kijkje achter de schermen van zorgcentrum Dr. Jenny, dat aan twee kanten van de grens in zowel het Nederlandse Dinxperlo als het Duitse Suderwick staat. Er zijn grote verschillen in de omgang met vrijwilligerswerk en de bevoegdheden van verpleegkundigen. Bovendien blijkt er bij Nederlandse ouderen nog weinig animo te bestaan om in een woongroep met Duitsers te gaan samenwonen. Maar de ontmoeting van Duitse en Nederlandse ouderen in de taverne van het zorgcentrum verloopt in ieder geval al gesmeerd.