Vorige keer blogde Hanneke Felten over het eerlijk verdelen van de taken zoals zorg voor de kinderen en het huishouden >>

Vlees snijden

Papa’s hebben jarenlang aan de zijlijn gestaan in de opvoeding en zorg voor kinderen. En nog steeds willen veel mensen geen afscheid nemen van de tijd waarin papa alleen op zondag het vlees snijdt, lees ik in een magazine voor jonge ouders. Het artikel spoort moeders aan om de vader achter de broek aan te zitten om hem te interesseren in zijn eigen baby. “Vraag hem een keer om de baby uit het bedje te halen voor de voeding”. Alsof de tijd heeft stil gestaan: zodra het aankomt op de zorg voor de kleine spruit, heeft mama de broek aan.

In bomen klimmen

Is papa pedagogisch gehandicapt? In deze visie wel. Maar ik ken genoeg papa’s die in de opvoeding hun mannetje staan. De ‘mama-weet-het-beter-ideologie’ kent een sterke tegenbeweging: de  ‘papa-doet-het-anders-stroming’.  Papa is geen mama en dat mag hij vooral ook niet zijn, zo is de beredenering. Mannen zijn ‘van nature’ juist goed in andere dingen. In lekker ‘rouwdouwen’ met de kids bijvoorbeeld: stoeien, hutten bouwen, in bomen klimmen en alle andere dingen waarbij je het risico loopt een van je ledenmaten te breken.  Papa’s dagen je uit om dingen te doen die je eigenlijk niet durft als kind. En dat is goed voor hun ontwikkeling.  Ze gooien je in het diepe terwijl mama je handje vasthoudt.

Pleister plakken

Als stoere mama word je door deze papa-doet-het-anders-aanhangers in je hemd gezet. Voor het gemak wordt vergeten dat hordes vrouwen in tuinbroek en mantelpak hebben laten zien dat veel moeders niet onder doen voor ruige vaders. Maar ook de veelzijdige papa wordt  tekort gedaan: alsof je alleen de stuntpiloot kan uithangen maar niet zelf een pleister kan plakken.

Over één kam

Het is van hetzelfde laken een pak: zowel bij mama-weet-het-beter als papa-doet-het-anders worden alle mannen gezien als eendimensionale figuren zonder enig onderling verschil. Vrouwen worden ook over één kam geschoren: terwijl ideeën over vrouwen op de werkvloer zijn veranderd, blijken deze in de huiselijke sfeer nog hopeloos ouderwets.

Dus?

Kinderen hebben in mijn visie het meeste baat bij liefhebbende, veelzijdige ouders en verzorgers. Slootje springen en met de poten in de modder is leuk als kind. Het is ook fijn als de handen uit de mouwen gaan wanneer je een natte luier hebt. Wie dat het beste kan, is per gezin anders. Als je als professional de eigen kracht van ouders wilt versterken, doe je dat ook niet door hen in een Mars of Venus hokje te stoppen. Je hebt juist oog voor hun unieke talenten. Ik noem het graag de ‘ouders-hebben-eigen-talent-beweging’. Daar kan geen voorlichtingsfolder tegenop.

Hanneke Felten is interventieontwikkelaar Participatie en Actief Burgerschap bij Kenniscentrum Movisie

Touria is ouder-en-kindadviseur van Marokkaanse origine. Zij heeft geëxperimenteerd met het bereiken van Marokkaanse vaders om hen te ondersteunen in hun vaderrol. ‘Meestal ga je in gesprek met de moeder over de opvoeding. Het is leuk al die vaardigheden, maar als de vader niet meewerkt komt er niets van.’ Lees meer >>