Ik ken kinderen waarvan het voorspelbaar is dat ze het moeilijk gaan krijgen. Of die zich nu al met moeite staande houden. Kinderen die al met meerdere risicofactoren zijn belast. Slechte huisvesting, lage inkomens, werkloze ouders, niet behorend tot de dominante cultuur, ouders niet Nederlandstaalvaardig. Er hoeft niet zoveel méér mis te gaan om deze kinderen aan de verkeerde kant van de maatschappelijke schaal te doen belanden.

Ik zie dat alle kinderen uit één gezin gedragsproblemen hebben. Alle kinderen van dat gezin komen te laat op school, zwerven op straat, spijbelen, zijn slecht gekleed en gevoed. Hebben wel mobieltjes, games en computers. Er zijn gezinnen met 14 kinderen, elk kind lager in de rangorde leert moeilijker dan zijn oudere broer/zus.

Ik weet van een meisje van 4 dat alleen maar voor de spiegel staat; haren en kleding herschikkend en zichzelf bewonderend. Haar oudste broer komt op onbekende wijze aan zijn geld. Uit mijn onderzoek weet ik van Marokkaanse broers die vertellen hoe hun zusjes met jongens dienen om te gaan. Ik zie de puberjongens die vorig jaar Prem en zijn tv-ploeg de straat uit intimideerden.

Ik zie respectloos gedrag van kleine kinderen, dat door hun moeders getolereerd worden. Ik weet dat kindermishandeling voorkomt en dat het een groot taboe is om daar over te praten. Waar dan ook, hoe dan ook. De verschillen tussen schuld en schaamte cultuur, die het moeilijk maken de aanpak van opvoeding effectief vorm te geven.

Ik doe mee aan een online platform voor opvoedvragen. Wetend dat de ouders die daar baat bij zouden kunnen hebben, deze site niet zullen vinden of gebruiken. Verandering is alleen mogelijk als ménsen, ménsen bereiken. Als personen die er toe doen, kwaliteit leveren. Het verschil kúnnen maken. Daar zit mijn strijd. Ieder Kind Wint kan alleen maar dán als het kind ook de kans krijgt. Die kans gééft een ander hem/ haar. Of niet!

Ik verzamel kennis, probeer dat te delen en te verspreiden. Er staat veel op papier, er zijn regels,richtlijnen en volop afspraken. Er zijn ook mensen. Mensen die zich al dan niet inzetten om met of ondanks alle regels, richtlijnen en afspraken proberen iets voor een kind, voor diens ouders te betekenen. Of niet.

Papieren tijgers bijten niet. Niet zonder persoonlijke kwaliteit. Niet als de hulpverleners binnen een professionele opvoedsituatie, school, buurthuis, vereniging, zélf hun tanden nergens in zetten, hun tanden niet willen laten zien. Niet als betrokken buurtbewoners, cultuurgenoten niet durven of kunnen bijten. Niet als ‘belangrijke’ personen de kans hebben niet alleen de regels maar ook het kind zelf met zijn probleem te ontlopen.

Elly Bakker (1955) heeft jarenlang in de zorgsector gewerkt en werkt nu als onderwijzer op een zwarte school in een Vogelaarwijk.