Bijna als vanzelf klik ik op de link naar de petitie om de Grote Boosdoener (het kabinet) te laten weten dat dit onrechtvaardig is, ouderwets en discriminerend. Een andere conclusie na het lezen van het bericht is er niet. Of toch wel? Als ik later van een afstandje naar deze oproep kijk en de feiten op een rij zet, kom ik tot de geruststellende ontdekking dat er voor ons geen reden tot paniek is. We betalen in 2104 in het ergste geval een paar tientjes extra voor de opvang. Voor Jan Modaal vallen deze bezuinigingen alles mee.
Waarom ik hier zo moe van word? De kinderopvangorganisatie wijst in deze petitie de vinger uitsluitend naar het kabinet. De Grote Boosdoener die al het moois kapot maakt. Dat lijkt me een eenzijdig beeld. Is het niet onze eigen hebzucht geweest die de sector uit zijn jasje deed groeien, toen we massaal onze ouders op de loonlijst gingen zetten? De oppas-oma’s en -opa’s in dienst van hun eigen kinderen? En wat doet de kinderopvangsector zelf om de kosten terug te dringen? Bij de kinderopvangorganisaties in onze regio zie ik vaste contracten met verplicht lange dagen. Die jagen de kosten onnodig hoog op.
Anders organiseren vanuit de sector zelf draagt ook bij aan kostenreductie. In plaats van het ondertekenen van de petitie stuur ik daarom een mail van dankbaarheid terug. Dat ik blij ben met de kinderopvang, dat ik blij ben dat ik werk heb en blij dat er kanjers van begeleiders zijn. En als tip geef ik mee: kunnen jullie zelf ook kijken naar mogelijkheden om te bezuinigen?
Het is tijd voor een tegenbeweging. Ik stel drie dingen voor. Ten eerste dat we kritisch blijven kijken waar de pijn nu écht zit en niet zomaar met de massa meeschreeuwen. Ten tweede dat we de vinger eerst naar onszelf wijzen en dan pas naar de ander. Dat elke organisatie eerst zelf de verantwoordelijk neemt om te kijken waar bezuinigingen op een verantwoorde manier wél mogelijk zijn. Ik onderzoek dit momenteel bij MOVISIE en ik sta daar honderd procent achter. Ten derde: dat we niet vergeten dat we in een van de rijkste en gelukkigste landen ter wereld leven. Reden genoeg tot dankbaarheid, lijkt me. Daarom start ik vanaf deze plek mijn eigen tegenpetitie: de petitie van dankbaarheid. Tekent u ook?
Petra van Leeuwen-den Dekker is adviseur, trainer en onderzoeker bij MOVISIE. Ze is gespecialiseerd op het terrein van zingeving, eigen kracht, wijkgericht werken en maatschappelijke zorg.
