Deze veiligheidsexpo gaat er prat op dat er naast wat mooie oude brandweerauto’s en politieauto’s gezinnen met kinderen met een pasje allerhande interactieve spelletjes kunnen doen. Overal hangen beeldschermen met koptelefoons. Interactiviteit is meer dan 50% van de beleving. Want, zo zegt de directeur, de jeugd zit meer op de iPad, dan dat ze boeken leest.

Maar dan komt de teleurstelling bij mijn dochter van 15: ‘Papa, ik kan nergens bij.’ De koptelefoons van de tientallen beeldschermen hangen onbereikbaar boven de grond zodat de uitleg mist bij het beeld. De beeldschermen van heel veel (spel)applicaties staan zo hoog of zo schuin (plat) dat het beeld erop niet goed zichtbaar of in ieder geval onvoldoende zichtbaar is vanuit haar positie in haar rolstoel. Dat is ook bij de beeldschermen in de voertuigen en projectie op de voorklep van een politiebusje. De joystick van het crimineelste spel is net onbereikbaar omdat je er onmogelijk met je rolstoel bij kan.

Driewerf jammer.

Als je dan restitutie zou willen, dan lees ik de voorwaarden voor bezoekers op de site.
De hierna volgende omstandigheden leiden nimmer tot enige verplichting tot restitutie van betaalde gelden of overige schadevergoeding door P!T:

het niet zichtbaar zijn van voorwerpen uit de vaste collectie van de stichtingongemak

veroorzaakt door het niet naar behoren functioneren van faciliteiten in P!T

Ik heb de floormanager van dit Almeerse museum een tip gegeven over de verkeerde opstelling van de interactieve zaken. Hopelijk gaan de veiligheidsdames en heren dit binnenkort aanpassen. Het zou leuk zijn als kinderen in een rolstoel ook echt mee mogen doen met al die enorm leuke interactieve spelletjes aldaar. Dat moet toch kunnen in onze participatiemaatschappij?

Want echt, soms heb ik het gevoel dat het de bedenkers van zo’n museum het niet echt beseffen, een vorm van denkluiheid. Laat ik het maar scharen onder kinderziektes. Want ik gun ieder kind dit leuke museum.