Lees hier meer blogs van William Miero >>
Als er wat meiden in de groep zitten, zal het gevecht om de gunst van de vrouwtjes, zonder dat ze zich er zelf bewust van zijn, met het nodige gebrul, stoerdoenerij en spierballenvertoon gepaard gaan. De aanwezigheid van de groep kan niemand die in de buurt woont, werkt of winkelt ontgaan.
Het duurt dan meestal niet lang voordat de eerste klachten bij de gemeente of politie binnenkomen en er actie wordt ondernomen. Wat zie ik dan vaak om me heen gebeuren? De professionele partners voeren acties uit zonder dat er sprake is van een goede afstemming. Verschillende interventies worden uit de kast gehaald om de overlast te reduceren. Interventies die standaard bij elke overlastsituatie worden ingezet. Het probleem zou daardoor opgelost kunnen worden.
Het kan ook zijn dat het even rustig is, maar na een aantal weken weer net zo onrustig als voorheen. Of erger, er is meer overlast na de acties dan er voor. Een voorbeeld dat ik heb meegemaakt, is dat na klachten alle jongeren in een buurt opgejaagd werden. Ook een groep die zich al een tijd voorbeeldig gedroeg en goed contact met buurtbewoners had. Binnen die groep ontstond toen ook irritatie.
Probleem is dus dat na klachten, en helemaal als er sprake is van bestuurlijke druk, men in de ‘oplosreflex’ schiet. En dat is prima. Ik houd van professionals die gedreven zijn en graag de mouwen op willen stropen. Als er maar eerst goed geanalyseerd wordt wat het probleem is, hoe het is ontstaan, wie er bij zijn betrokken, wat er in het verleden al is ondernomen, wat de klachten precies zijn, welke trajecten op groeps- en individueel niveau er al lopen en ga zo maar door.
Vervolgens kunnen partners samen bepalen wat voor interventies er nodig zijn. Er is maatwerk nodig voor groepen en individuen om daadwerkelijk efficiënt en effectief een probleem op te kunnen lossen. Samen een cocktail creëren met de juiste preventieve en repressieve ingrediënten. Pas dan kan er, in figuurlijke zin, met scherp worden geschoten. Nu schiet men te vaak met hagel. Met hagel raak je altijd wel iets, maar de meeste korrels missen hun doel of raken iets dat je niet wilt raken.
William Miero (1964) houdt zich bezig met advisering, projectontwikkeling en uitvoering op het gebied van Jeugd & Jongerenwerk, Jeugd & Veiligheid en Leefbaarheid. In 1993 is hij als jongerenwerker in Oss begonnen en momenteel actief als zelfstandige met name in de Randstad en midden Nederland. Jeugd is zijn passie en onder het motto ‘vrijheid binnen grenzen, voor jongeren en jongerenwerkers’ is hij voortdurend met collega’s en partners op zoek naar mogelijkheden om jongeren een plek te geven in de samenleving. Volg William op Twitter via @williammiero >>
