Present 

Een man kwam door het donker
Hij schuifelde over straat
In eenzaamheid de hele avond
slechts tegen zichzelf gepraat

Een man liep langs de spoken
in het centrum van de stad
Dacht aan vroegere demonen
die hij ooit verdreven had

De man passeert een venster
Een gezin met rijkdom schaars
Vertwijfeld boven rekeningen
bij het licht van een enk’le kaars

Meneer ontwaart een hangplek
Pubers kleumend op het gras
Een met doffe ogen peinzend
of zijn hart te lijmen was

De heer beziet een aanleunwoning
Mantelzorgers eindeloos geduld
Bij hun zieke moeder getuige
hoe een leven raakt vervuld

De man bij een tehuis voor opvang
Kinderen kruisen plots zijn blik
Moeten na oorlog en verliezen
hier bekomen van de schrik

Mijnheer hoort hoefgekletter
Roept de man in wit en rood
Ontvangt een wijze glimlach
Kalmeert zijn ademnood

De Sint is spoedig afgestegen
Meneer begint terstond
‘Sinterklaas, vergeet die daken
De realiteit is op de grond!’

De heiligman fronst en antwoordt
‘Wees daarom altijd toegewijd.
Laat mensen ontwaken,
een ander helpen.
Er is zoveel te geven in zo weinig tijd.’

Kaarina Schoonheim (1983) studeerde filosofie en zorgethiek. Ze werkt voor twee welzijnsorganisaties in Brabant. Haar baan beslaat de leiding van een leefbaarheidsproject en coördinatie van een mantelzorg- en vrijwillige thuishulpcentrale.