Met veel interesse probeerde ik de scriptschrijvers te betrappen op theoretische, professionele en verpleegtechnische onwaarheden; terwijl natuurlijk de hele serie vol fantasieën zat. Na jaren ervaring in de gezondheidszorg weet ik dat niet alle dokters charmeurs zijn en dat de hoofdzuster van tegenwoordig veel meer een coach is en niet meer met de dossiers onder haar arm achter de artsen aan loopt. En dat je nauwelijks tijd hebt voor het aangaan van persoonlijke relaties met collega’s. Dat de professionele autonomie groter is geworden. Het vak heeft zich ontwikkeld naar een volwaardig beroep met zelfs academisch werk- en denkniveau.

Dit neemt niet weg dat er veel te weinig jongeren kiezen voor deze mooie sector. En het lijkt wel een soap, maar binnenkort komt er opnieuw een soap over het mooie vak in onze bijzondere sector.

Natuurlijk ga ik kijken, wel met gemengde gevoelens. Het is namelijk heel erg jammer dat er een soap voor nodig is om het imago van de gezondheidszorg en de toetreding tot deze sector te stimuleren. Maar wat zou het mooi zijn als de jongeren van vandaag, net zoals ik vroeger, door een dergelijke serie worden aangesproken toe te treden tot zorgopleidingen en -banen.

En wat het script betreft. Een mooie romance tussen de vakbondsconsulent of belangenbehartiger van NU’91 en een verpleegkundige of verzorgende uit de instelling zou toch baanbrekend zijn?