De vorige keer blogde Mellouki over de Marokkaanse boot als sociaal wijkteam >>

Er werken 340 mensen waaronder 75% vrouwen, voornamelijk alleenstaande moeders.  Er werken medewerkers die weinig kans hebben op een baan bij een reguliere Keniaans bedrijf. Voorman John Kimani leidt mij rond. John begon hier 6 jaar geleden. Hij had geluk, vindt hij. Tegenwoordig zijn er nauwelijks nog vacatures. Hij volgde een duaal traject leren/werken, zoals iedereen hier. Ben je analfabeet? Dan ga je naar de les. Iedereen maakt werkdagen van 8 uur, 6 dagen per week. Geen nachtdiensten. Op de werkvloer krijgt iedereen gelijk betaald, ongeacht de functie en anciënniteit. Het salaris bedraagt 5 euro per dag en dat is meer dan het Keniaanse minimumloon.

Op de kralenafdeling kom ik Sabeth en Angelina tegen. Twee oudere gehandicapte dames. Zij werken aan de langwerpige werktafel van 30 meter lang. Sabeth en Angelina zijn de twee eerste werkneemsters van wijlen Lady Susan Wood, de initiatiefneemster van Kazuri. Susan begon in 1975 met een werkplaatsje in de achtertuin, als dochter van Engelse missionarissen. Ze wilde iets betekenen voor kwetsbare vrouwen zoals Sabeth en Angelina. Inmiddels is haar werkplaatsje een volwaardig bedrijf dat de gebroeders Goes runnen als een sociale firma: een bedrijf met sociale doelstellingen.

‘Ga het sociaal ondernemen gewoon doen.’ Zorg- en welzijnsorganisaties moeten hun werk aanpassen om nog van betekenis te zijn. Inhoudelijk leveren ze goede producten en diensten, maar de manier waarop ze die aanbieden past vaak niet meer bij deze tijd. Lees meer >>

Aan het einde van de rondleiding van John, raak ik in gesprek met salesmanager Raymond. Een gepassioneerd mens. De droom van Susan Wood brengt hij verder, vertelt hij met tintelende ogen. ‘Als waardepropositie op de markt.’ De groeistrategie van de broers Goes spreekt hem aan. Meer dan 200 nieuwe werknemers zijn gerekruteerd sinds 2000. Focus: het talent van mensen. Kazuri heeft succes. De wereldwijde mode-industrie koopt hun producten. Het bedrijf exporteert naar 20 landen en produceert 5 miljoen kralen per jaar. Daarvan gaat 60% naar Nederland. Het sociale hart van Kazuri klopt levendig. Naast correcte salarissen en werktijden biedt Kazuri toegang tot het gezondheidssysteem: er is een kliniek en een kinderkamer. 80 procent van de medische kosten van het personeel wordt vergoed bij doorverwijzing naar het ziekenhuis.

Ik vraag aan John wat zijn mooiste dag hier is geweest.  Hij vertelt dat dit de dag was dat een klant besloot om extra producten te bestellen omdat hij onder de indruk was van zijn ontwerp. En zijn mooiste ervaring? ‘De waardering van collega’s als ik ze help bij het vinden van een oplossing voor het maken van een product. Dat geeft mij een gevoel van saamhorigheid.’

Hebben wij in Nederland ook zulke sociale bedrijven?

Mellouki Cadat is senior adviseur bij Movisie.