De jeugdzorg staat namelijk onder druk door een slechte organisatie. Duizenden kinderen wachten op zorg. Dat mag niet. Het is belangrijk dat de taken van het Centrum voor Jeugd en Gezin en een deel van de taken van het Bureau Jeugdzorg (de vrijwillige jeugdzorg) onder één regie komen en door één instelling worden uitgevoerd. Daarmee ga je de versnippering van het zorgaanbod tegen en maak je de wachtlijsten een stuk korter.
Het draait per slot van rekening om het kind. Dat moet centraal staan. En dat lukt alleen als er een duidelijker structuur komt in de zorg. Zorgzaam, zinnig en zuinig. Goede zorg moet er in alle fasen van het leven zijn. Tussen het consultatiebureau en de eerste schooldag zit veel tijd. Daarom zou het mooi zijn als gemeenten meer laagdrempelige opvoedingsondersteuning aanbieden. Ouders kunnen hier terecht voor advies, maar ook voor actieve hulp bij het bevorderen van een gezond eetpatroon, de motorische ontwikkeling en een goede taalkennis van hun kind.
Ook wil ik een flexibeler aanbod van zorg. Instellingen voor Jeugd en Gezin zouden in de avond en weekenden beter bereikbaar moeten zijn.
Daarnaast is de rol van de schoolarts erg belangrijk. Zeker op scholen met leerlingen uit sociaal-zwakkere gezinnen moet de schoolarts regelmatig langskomen. Leerlingen moeten makkelijk maatschappelijke zorg krijgen op school. Dit ontlast bovendien de leraren die hier niet deskundig zijn.
Om ervoor te zorgen dat de kwaliteit van de jeugdzorg toeneemt en jongeren minder met wachtlijsten te maken krijgen, is het verbeteren van de structuur in de jeugdzorg een essentiële stap. En met structureren bedoel ik het bundelen van alle lokale zorg, waaronder de Geestelijke Gezondheidszorg (GGZ). Ouders kunnen dan bij Centra voor Jeugd en Gezin terecht voor zowel lichte opvoedhulp als met zwaardere problemen. Een gekwalificeerde jeugdarts kan van daaruit kinderen doorverwijzen naar specialistische zorg.
Ik wil hier benadrukken dat alle zorginstellingen onder één dak blijven. Het kabinet had bijvoorbeeld het idee om de zorg op te splitsen en het meldpunt Kindermishandeling apart te houden. Dat werkt niet. Je moet geen aparte organisaties willen creëren, maar één verzamelpunt hebben.
Een eenvoudiger structuur, met duidelijke richtlijnen van de overheid zal veel problemen kunnen wegnemen. Omdat er binnen de jeugdzorg vaak sprake zal zijn van meerdere professionals die samenwerken, is het zaak dat er altijd een besluit genomen wordt over de vraag wie inhoudelijk de regie neemt en de zorg voor het kind. Dat besluit moet per jeugdige genomen worden.
Zorgzaam, zinnig en zuinig. Dat is mijn visie voor de jeugdzorg. Niet de professionals lossen de problemen op, maar bieden die helpende hand aan ouders en kinderen, zodat zij in staat zijn op eigen kracht hun problemen op te lossen.
Fatma Koser Kaya zit Namens D66 in de Tweede Kamer. Ze heeft de portefeuilles sociale zaken, jeugd & gezin, volksgezondheid, financiën, ontwikkelingssamenwerking en emancipatie onder haar hoede.
Beste Fatma,
ik ben blij met je conclusies.
Ik werk binnen jeugdzorg. En merk dat buro jeugdzorg zoals een moeder en Philip Winkelhorst hierboven ook beschrijven de rechten van het kind niet hanteert in de manier waarop zij hun diensten verlenen.
Je moet als ouders en kind echt mazzel hebben wil je een goede voogd/es krijgen.
Bij het project waar ik werk komt de ene voogd/es ieder maand op bezoek om iets met “haar pupil” te doen. hetzij een gesprek hetzij een kopje koffie ergens drinken en gewoon gezellig wat babbelen.
Bovendien bestaat er E-mail contact.
Veel kinderen binnen het project hebben echter die mazzel niet en die zien hun voogd/es alleen op de reguliere evaluaties. Een keer per jaar dus.
Daarnaast zijn dit soort voogden/dessen slecht in het goed onderhouden van contact met het netwerk van het kind.
Bovendien zijn de voogden/dessen vaak tegen terugkeer van het kind naar het netwerk en zullen zich daar op geen enkele manier voor inspannen.Vaak zie je dat deze voogden/essen op vijandige voet leven met grote delen van het netwerk.
Ik vind het schokkend dat dit zo is.
Ik zit erbij en probeer op allerlei manieren het proces anders te laten verlopen. Maar de onwil en vaak ook de onkunde en domheid van diegenen die als voogd/es zijn aangesteld en de slechte staat van de organisatie van waaruit deze mensen worden aangestuurd , maken dat de rechten van de kinderen met voeten worden getreden, Naast een vaak slechte start van hun leven, worden ze ook nu nog niet in staat gesteld een goed begin te maken met de rest van hun leven.
Wij als jeugdzorgers behoren het beste dat wij te bieden hebben in te zetten voor de kinderen die onder onze verantwoording vallen. Dit moet zo veel mogelijk worden gedaan samen met het netwerk van de kinderen. Kinderen keren in de meeste gevallen na kortere of langere tijd weer terug in het netwerk, en dan is het goed als deze er altijd bij betrokken zijn geweest.
Als je echter met een Buro Jeugdzorg Medewerker te maken hebt die geen energie stopt in de begeleiding vande ouders en kinderen wordt het moeilijk. Met name voor het kind.
Met vriendelijke groet,
Roelof Wit
Ik vraag mij ook wel eens af hoeveel Jeugdzorg-cases gecreëerd worden als gevolg van het feit dat er vele ouders zijn die na hun scheiding maar niet bij machte komen om het belang van het kind te laten prevaleren boven de haat die vaak nog bestaat naar de ex-partner. Bovendien kan ik mij voorstellen dat wanneer vrouwen in de steek worden gelaten, op geen enkele manier financiële steun ontvangen van hun ex zodat zij hun kinderen goed kunnen onderhouden, zij vinden dat hun ex dan ook de kinderen niet verdient (ik sta er boven, maar dat vergt kracht en wijsheid). Je ziet soms dat vader steeds de bloemetjes buiten zet terwijl de moeder tobt met door de weekse beslommeringen en vaak in armoe leeft (beperkt beschikbaar voor arbeidsmarkt ivm feit dat je alleenstaande ouder bent). Op moment van echtscheiding zijn er legio advocaten die in één keer een bak geld binnenslepen (emotie gooit met geld en de advocaten weten hoe er van te profiteren) en vervolgens heb je er niets meer aan, want de beide echtelieden blijven berooid achter. De haat is blijvend want beiden moeten verder met een verlies en beiden betalen een prijs, hoewel de kinderen natuurlijk de grootste prijs betalen. En nadat de advocaten zijn vertrokken, komt de kliek van zogenaamde ‘jeugdzorgers’ in beeld. De advocaat vangt rechtstreeks van de ouders maar de jeugdzorg via onze belastingcenten, waarbij de drijvende kracht helaas de niet uitgewerkt haat tussen ouders is. Een eeuwigdurende order voor de portefeuille van Jeugdzorg. Derhalve bemoeit Jeugdzorg zich er wel mee, maar kan er uiteindelijk niets aan veranderen. Maar geld verdienen zullen ze. Mijn voorstel: weg met Jeugdzorg!
Beste Fatma, Bij BJZ is verschrikkelijk veel mis.
A. ze kennen de rechten van het kind NIET! Ze denken dat het over kind Soldaten gaat en handgranaten. Niets is echter mindere waar. Ze bevatte nl. fundamentele rechten en vrijheden. (welke Officeel onvervreemdbaar zijn, BJZ weet daar NIETS van en discrimineren met hun “onwettige oordelen” Ze denken dat ze overal iets van mogen denken en praten daarbij rare taal over het belang van het kind NB. Terwijl DEZE slechts door rechters bepaald kunnen worden en NIET door hulpverleners!.
b. Ze behandelen vaders en moeders ONgelijk, terwijl dat in strijd is met Art.1 van onze grondwet. Eigenlijk mogen ze dus niet eens in NL gevestigd zijn. Moeders wordt vrijwilligheid gelaten en vaders worden buiten de deur gehouden. (in o.a. Groningen-stad)
c. Ze denken werkelijk dat de rechten van het Kind beschermd moeten worden dmv procedures tegen ex-partner. Ze gaan volledig aan hun plicht heen voorbij welke ze door de wet op de Jeugdzorg is opgelegd. En zoals eerder gezegd; Ze hebben geen idee wat de rechten van het Kind zijn en hoe ze die zouden moeten beschermen danwel betrekken in hun beroep.
d. Als de kennis niet wordt bij gespijkerd, dan zullen ze veel vaker excessen veroorzaken door dat ze absoluut onvoldoende kennis hebben over hun plichten in combinatie met RvhK.
e. Er moet een zelftest via internet komen voor ouders en kinderen die gebruik moeten maken van een bezoekregeling. Zodat ze kunnen in zien hoe hun situatie zich verhoudt tot de gestelde norm. Ook zou er automatisch hulp moeten komen als er slecht wordt gescoord!
f. Er behoord binnen jeugdzorg veel meer respect te komen voor het gezin en de familie van het kind. Een kind afpakken lost geen enkel probleem op, het creeert een ketting van problemen die allemaal niet in het belang van het kind nog in het belang van ouders of maatsschappij is.
Ik wil alleen maar zeggen; BJZ is nu net een slagerij die alleen maar kan amputeren. Een amputatie is nooit in het belang van de client. Ze helpen geen mensen bij BJZ, ze maken ze hulpeloos.
Ik heb al 6 jaar mijn kinderen niet meer gezien en ben WEL gelijkwaardig gezagdragend ouder en ik heb een bezoekregeling totaal genegeerd wordt door mijn ex-partner… van BJZ moet ik het maar accepteren en niet zeuren. Ik hoop dat u BJZ-ers allemaal een Rechten van het Kind toets gaat aflaten leggen, zodat de kwaliteit die ze leveren omhoog kan gaan. Want nu is deze barbaars en absoluut onwettig.
Met vriendelijk groet,
Philip Winkelhorst… Vader van Martijn en Anne.