De vorige keer blogde Maaike Kluft over de participatiemaatschappij >>

Ik woon in zomaar een wijk in zomaar een stadje in Nederland. Tuurlijk, die mooie lieve mensen wonen ook bij mij in de wijk. Maar er is ook een andere kant. Ga maar eens zorgen voor je dementerende en steeds agressiever wordende partner. En wat doe jij als je verslaafde buurman de boel onderkotst terwijl je net op datzelfde terrasje met de kinderen aan het eten bent? En hoe reageer jij als je buurvrouw vanwege psychische problemen midden in de nacht harde muziek draait?

Ik vraag me af of die spotjes zoveel verschillen van het gemiddelde reclamespotje van zeg, anti-rimpelcrème. Ze schotelen een ideaalbeeld voor met perfecte modellen waar het geluk vanaf straalt. Vervolgens kom je bedrogen uit als blijkt dat in plaats van je rimpels vooral je geld slinkt. Je bent er weer ingetrapt!

Ik wil niet dat de transities beperkt blijven tot een cosmetische ingreep, terwijl er feitelijk niets verandert. Daarvoor vind ik het wel belangrijk dat we een eerlijk beeld laten zien. En daar zijn we samen verantwoordelijk voor. Hoe? Dat kan door onszelf kritische vragen te stellen. Waarom doen we dit? Kan het ook anders? Wat levert het eigenlijk op?

Laten we via sociale media met elkaar eerlijke en realistische verhalen gaan delen. Niet uit protest tegen de vrolijke spotjes op TV, maar als alternatief. De transities gaan verder dan een cosmetische verandering. Er is meer nodig dan een antirimpelcrème. Doet u mee?

Petra van Leeuwen is adviseur Effectiviteit & Vakmanschap bij Movisie.