De vorige keer blogde Dik over de uitvaartbranche >>
Laat ik het maar gelijk recht voor zijn raap zeggen: ik word er niet goed van. Ik zal in het kort proberen uit te leggen waarom.
De transities vinden plaats om twee belangrijke redenen; dichter bij de burger organiseren en kostenbesparing, of beter bezuinigingen. De eerste reden lijkt mij uitstekend, de tweede vervelend, maar meer belasting betalen zien we ook niet zitten. De zorg is in de afgelopen 25 jaar onpersoonlijker geworden, ontzield zeg maar. Hoe vaak voelt de burger zich een nummer? Het systeem, in belangrijke mate gebaseerd op wantrouwen, geperverteerd.
Dus dat er iets moet gebeuren is voor mij glashelder.
De transities bieden de kans de systemen ook daadwerkelijk aan te pakken. Die aanpak moet vanuit een nieuw – maar feitelijk aloud – motto starten, te weten ‘de zorg is van ons allemaal’. Laten we wel wezen, een groot deel van de zorg hebben we vanaf de zestiger jaren als burger geoutsourcet. We betaalden belasting en de overheid organiseerde de zorg met toeters en bellen. Dat loopt nu financieel vast dus doet de overheid in toenemende mate beroep op haar burgers.
Zijn we misschien niet een beetje teveel verwend op dit terrein, waarbij ik de vele miljoenen Nederlanders niet tekort wil doen die voor hun naasten zorgen. Maar de zorg in algemene zin is primair wel van ons burgers en niet van de politiek. Het betekent dus ook dat we allemaal een klein beetje verantwoordelijk voor elkaar zijn en worden. Ik denk overigens dat dat geen overbodige luxe in onze samenleving is.
Ja, wat minder zorgconsument en wat meer zorgproducent. Daarmee wordt de zorg ook weer wat menselijker.
Laten we ons nou eens dit motto eigen maken, dan wordt het organiseren van sociale netwerken rond – veelal kwetsbare – zorgvragers ook een stuk makkelijker voor de professionals in de sociale wijkteams die overal in het land gaan functioneren. Gewoon pannetje soep brengen bij de wat vereenzaamde oudere in de straat. Boodschapje doen in de winter of meenemen in de auto als je toch boodschappen gaat doen. Een keer een kopje koffie drinken. Gewoon die eenvoudige dingen die vaak wonderen doen.
Als we er allemaal nou eens zo over gaan denken en mee gaan beginnen, kan het zomaar zijn dat die transities gewoon gaan slagen. Dat het allemaal enorm gaat meevallen en het ook nog eens goedkoper blijkt. Dat lijkt mij in essentie een betere houding en investering dan al die medewerkers die bij meldpunten op klagende burgers zitten te wachten of zij die languit hangend in de stoel meejanken met de media hoe erg het allemaal is.