De vorige keer blogde Elsbeth over het keukentafelgesprek >>

Heel wat rokjes heb ik zo gemaakt: twee delen stof op elkaar, bovenin elastiek. Zo gedaan.Nu wil ik geen rokje maken maar serieus banken gaan bekleden. Het hoofdstuk ‘banken bekleden’ zat niet in de beginselen die mijn moeder mij leerde. Wél een heel belangrijke andere les:

‘Probeer uit, wees creatief. Ontdek wat jij en de machine allemaal kunnen. Als je iets verkeerd hebt genaaid, raak dan niet in de stress. Met een tornmesje (of schaar) haal je de naad weer open en zet je elders vast. Houd rekening met de stof waarmee je werkt. Heeft deze een printje? Zit er rek in? Is het stevig of juist glad? Experimenteer en creëer. En lach als je ziet dat je de onderkant van de rok per ongeluk hebt dichtgenaaid. Je zal zien dat je er steeds beter in wordt.’

En daar begon ik dan aan mijn missie banken bekleden. Ik heb heel wat geknipt, genaaid en weer open getornd. Heb mijn plannen constant bijgesteld. Gaandeweg kwam ik erachter dat het qua stof beter uitkwam dat een gedeelte lichtgroen werd in plaats van donkergroen. En bleek een rits niet de meest logische oplossing. Elke dag werkte ik aan het verbeteren van de bekleding van de bank.

Ik vond het geweldig om zo, onder het gebrom van de machine, te experimenteren en te creëren. Wat hielp was de aanmoediging en vertrouwen van de zijlijn (manlief en kids): ‘Het komt vast goed schat’ en ‘Mam, ik zie het, het wordt een kussen!’ En als klap op de vuurpijl mijn zoon die vraagt: ‘Wil je me leren hoe ik een slaapzakje voor mijn knuffel kan maken?’ En daar kroop hij achter de naaimachine. Met de overgedragen basisbeginselen die ik van moeder had geleerd én met de overgebleven stof heeft hij een (groen) slaapzakje voor zijn knuffel genaaid. Helemaal trots. Hij en ik.

De banken zijn inmiddels groen. Het resultaat mag er zijn, al zeg ik het zelf.

Van tevoren had ik niet kunnen bedenken dat dit het resultaat zou zijn. Maar gezien de omstandigheden en mogelijkheden is dit wel het beste resultaat.

Is dat ook niet wat sociaal werk typeert? Mensen uitdagen en aanmoedigen op zoek te gaan gaat naar dat wat, gezien de omstandigheden en mogelijkheden, het beste aansluit en werkt? En dat het resultaat van te voren dus niet bekend is?

Dat je experimenteert en verschillende manieren uitprobeert. Allemaal gericht op het verbeteren van de situatie. Met vallen en opstaan. Of beter gezegd, met vastnaaien en weer lostornen om weer op een andere (betere) plek vast te zetten. Probeer, experimenteer, creëer, lach en bewonder bij het verbeteren van situaties.

Met onze Eribacaravan gaan we de komende weken op pad. De bestemming(en) zijn nog onbekend. Dat zien we letterlijk gaandeweg. Maar dat we op groene bekleding zitten staat vast.