De vorige keer blogde Mark over verpleegkundigen >>
Verzekeraars en (ex)patiënten in de gezondheidszorg leveren niet altijd een goede match op. Een slechte prognose qua levensverwachting leidt geheid tot een hogere premie of zelfs afwijzing van een aanvraag. Alleen, hoe komt een prognose tot stand? Voor een overlijdensrisicoverzekering moet je altijd een gezondheidsverklaring invullen. Je bent verplicht de gezondheidsverklaring naar waarheid in te vullen.
Een verzekeraar mag echter niet alles vragen of zomaar keuren. Onder een verzekerd bedrag van 250.000 euro mag een verzekeraar niet standaard keuren of meer vragen dan de standaard vragenlijst van het Verbond van Verzekeraars (VvV). Als de antwoorden op de vragenlijst daartoe aanleiding geven kan er een medische keuring volgen. Bij een eventuele keuring schat de arts in hoe hoog het risico is van overlijden of arbeidsongeschiktheid.
Uit een recent onderzoek in opdracht van de Consumentenbond bleek dat veel chronisch zieken bij het afsluiten van een overlijdensrisicoverzekering een premieopslag, een lagere dekking of zelfs een afwijzing kregen. Hierbij ging het om type 1 diabetici, patiënten met de ziekte van Crohn, obesitaspatiënten met een BMI vanaf 30 en mensen met een depressie die hiervoor de afgelopen 5 jaar onder behandeling zijn geweest van een psychiater of psychotherapeut. Uit eerder onderzoek bleek al dat de premiestijging fors kan oplopen, tot 5,5 keer meer dan normaal.
Hoe verhoudt het risico bij een bepaalde aandoening zich tot de hoogte van de verzekeringspremie? En op basis van welke ‘essentiële’ informatie zal de verzekeringsarts zijn advies uitbrengen? Van veel zaken is evident dat ze erg ongezond zijn. Het is dan ook logisch dat een verzekeraar deze specifieke informatie wil weten. Bij een zware shag rokende alcoholist die vier maal per week naar de McDonalds gaat, begrijpt iedereen dat de premie omhoog kan gaan. Maar hoe zit dat bij de eerder genoemde ex-cliënt die met succes tien jaar geleden een behandeling heeft afgerond en er een gezonde leefstijl op na houdt? Waar liggen de grenzen? Waar kijkt de verzekeraar nog naar een ongezonde levensstijl of ziekte, en waar begint het indekken?
De standaard vragenlijst van het VvV is zo opgesteld dat in wezen alles relevant wordt geacht. Bij vraag drie vraagt de verzekeraar naar alle aandoeningen, ziekten, klachten of gebreken die je ooit hebt gehad. Sommige dingen zijn misschien al heel lang geleden. Het VvV vindt ook dat erg relevant. Het kan immers zo zijn dat de ziekte van toen na een aantal jaren weer voor klachten zorgt. Dat hoeft niet zo te zijn, maar dát moet de medisch adviseur beoordelen.
Alles invullen wat je ooit hebt gehad, gaat natuurlijk veel te ver. Het lijkt erop dat de verzekeraars vooral bezig zijn om controle te behouden. Een manier van controle uitoefenen is het inwinnen van zoveel mogelijk informatie over je klanten. Als de verzekeraars zichzelf en zijn klanten serieus willen nemen dan omarmen ze het concept van rehabilitatie. Dit dienen mensen terug te zien bij de aanvraag van bijvoorbeeld een levensverzekering. Het indekken lijkt nu vooral de overhand te hebben.
