Hij is er nu al twee weken niet, maar hij zou wel op straat zwerven en voetballen. Ook ’s avonds laat nog, met verkeerde vrienden. De jongens waar Victor mee omgaat zijn ruim bekend bij de politie. De jongens uit de klas zagen hem gisteren nog en hebben gevraagd waarom hij wel kan voetballen, maar niet op school komt. Victor maakt het zelf wel uit, zegt hij!

Ik ga tussen de middag meteen op huisbezoek. En sta voor een kapotte verveloze voordeur in de regen. Ik bel een paar keer aan. Het deurraampje is eruit, ik kijk zo de gang in, maar zie niets gebeuren. Ik wacht nog even. Op de tweede etage gaat een schuifraam omhoog. Een jonge man kijkt naar buiten. Ik versta hem niet en hij verstaat mij niet. Een klein meisje komt ook uit het raam hangen. De voordeur blijft gesloten. Het regent. Ik vraag naar de moeder en naar Victor.

Victor komt ook uit het raam hangen. Ik wil weten waarom hij niet op school is, maar hij weet het niet. Ik vertel hem dat hij gewoon om 13.00 uur naar school moet komen. Ik sta buiten en kijk omhoog naar de drie hoofden die uit het raam hangen. Ondertussen word ik flink nat. Van bovenaf kijken drie hoofden op mij neer. Toont dit respect?

Victor komt om 13.00 uur inderdaad op school. En maakt ook inderdaad meteen ruzie. Zijn ouders worden -zonder succes- uitgenodigd voor een gesprek over het gedrag van hun zoon. Op een volgende rapportavond komt vader. Hij verstaat mij niet en ik versta hem niet. Via een tolk uit ik mijn zorgen over het spijbelen, zijn werkhouding en de huiswerkattitude van Victor. Hij heeft slechte cijfers, terwijl dat niet nodig is, want hij is slim genoeg. Hij gebruikt nu zijn tijd voor verkeerde vrienden, straatterreur, nachtelijke omzwervingen. Ik wijs zijn vader op de verantwoording van de ouders voor hun kinderen!

2009. Het zusje van Victor doet voor de tweede keer groep 1. Ook zij is vaak afwezig. Zij loopt weg uit de klas, dwaalt door de schoolgangen, gaat haar eigen gang. Geen leeftijdsadequaat niveau van tellen, taal, kleurkennis, aankleden. Hun broertje komt op de peuterspeelzaal. Ook hij is vaak afwezig, maar nog niet leerplichtig. Hij is nog niet zindelijk.

2009. Victor zit nu in groep 7. Het spijbelen gaat door. Zijn schoolresultaten zijn zeer zwak. Hij heeft inmiddels ook contact met de politie. Weer worden ouders uitgenodigd. Hij gaat van groep 7 naar het leerwegondersteunend onderwijs. Doet bij ons géén groep 8.

Vader is trots op zijn zoon! Zo slim dat hij groep 8 mag overslaan………

Waar we als school, bij Victor kansen hebben gemist, dreigen we in dezelfde kuilen te lopen bij zijn zusje en broertje. Er is weer een baby. De ouders spreken nog geen Nederlands, zij zijn niet in staat de schoolontwikkeling van hun kinderen te ondersteunen. Wij hebben als leerkrachten niets gehad aan onze meldingen bij de leerplichtambtenaar. Hoe zouden we nu wél grip kunnen krijgen op de ontwikkeling van de jongste kinderen?

Elly Bakker (1955) heeft jarenlang in de zorgsector gewerkt en werkt nu als onderwijzer op een zwarte school in een Vogelaarwijk. Ze doet op het moment de Master Pedagogiek en richt zich vooral op gelijke kansen voor jonge kinderen. In maart gaat ze op studiereis naar Istanbul met de HU om te bezien hoe zorg en welzijn daar is afgestemd op het onderwijs. Haar puberdochter geeft stof tot overwegingen. Haar opvoedwijze is democatisch en kindvolgend. En dat past niet geheel in de manier waarop anderen hun kinderen zien. Dat levert discussies op, onder andere met haar collega’s.