Het jongerenwerk worstelt meer met die continuïteit. Het werk is afhankelijk van personen. Een gedreven jongerenwerker kan voor een boost zorgen. Nieuwe initiatieven ontstaan, jongeren komen overal vandaan om deel te nemen aan goede activiteiten, bewoners worden betrokken, positieve aandacht in de media, etc. 

De afgelopen jaren heb ik  kwalitatief goed jongerenwerk op sommige plekken snel in elkaar zien zakken. Dat is zonde, omdat er hard was gewerkt om het werk op een bepaald niveau te krijgen. En uiteindelijk was de jeugd er de dupe van. Soms had het te maken met het feit dat er te laat werd gestart met sollicitatieprocedures, terwijl het management al geruime tijd wist dat een medewerker zou vertrekken.

Soms had het te maken met langdurige ziekte van een jongerenwerker of dat een nieuwe jongerenwerker het werk nog niet zo goed in de vingers had. Soms lag het aan de grote mate van vrijblijvendheid om op een eigen manier invulling te geven aan het werk.

Nu kan je een fabriek niet vergelijken met een setting waar jongerenwerk wordt uitgevoerd en is standaardisatie van werkprocessen (Mintzberg) zoals in de fabriek niet mogelijk, maar ik denk dat er wel wat gedaan kan worden om de risico’s te beperken.

Met name grote welzijnsorganisaties zouden winst kunnen behalen door het standaardiseren van output. Leg daar waar mogelijk is, vast waar een product of dienst aan moet voldoen. Ook het standaardiseren van kennis en vaardigheden zou een stap in de goede richting zijn, al is dat vanwege het grote niveauverschil van werkers in onze sector wel een lastige.

Standaardisatie maakt inpassen van nieuwe medewerkers en de coördinatie eenvoudiger. Bij Fuji Photo in Tilburg kreeg ik zelf eerst een inwerkprogramma van 2 weken voordat ik daadwerkelijk in de fabriek aan de slag mocht gaan. Aan een goed inwerkprogramma ontbreekt het nog vaak in het jongerenwerk. Jongerenwerkers worden snel voor de leeuwen gegooid. Hierdoor bestaat de kans dat er in de uitvoering dingen gebeuren die je als organisatie liever niet ziet of dat de medewerker ziek wordt of vertrekt.

Daarnaast denk ik dat het goed is jongerenwerkers zich niet alleen verantwoordelijk te laten voelen voor hun eigen toko. Dat bereik je door mensen af en toe op verschillende locaties en met verschillende doelgroepente laten werken. Als er meerder aanbieders van jongerenwerk in een gemeente aanwezig zijn, zou samenwerking op dat gebied verplicht moeten worden gesteld. Continuïteit, de jeugd dus, gaat voor het eigen belang van de organisatie. Uiteindelijk zal dat positief uitwerken voor alle partijen. In kleine steden waar maar 1 jongerenwerker actief is, zou ervoor gekozen kunnen worden de samenwerking aan te gaan met andere steden of dorpen waar jongerenwerkers solistisch bezig zijn. Als laatste zou ik willen adviseren op tijd te starten met sollicitatieprocedures en te zorgen dat de nieuwe medewerker door de vertrekkende fatsoenlijk kan worden ingewerkt.

William Miero (1964) houdt zich bezig met advisering, projectontwikkeling en uitvoering op het gebied van Jeugd & Jongerenwerk, Jeugd & Veiligheid en Leefbaarheid. In 1993 is hij als jongerenwerker in Oss begonnen en momenteel actief als zelfstandige met name in de Randstad en midden Nederland. Jeugd is zijn passie en onder het motto ‘vrijheid binnen grenzen, voor jongeren en jongerenwerkers’ is hij voortdurend met collega’s en partners op zoek naar mogelijkheden om jongeren een plek te geven in de samenleving.