Lees hier meer blogs van William Miero >>

Bij profileren hoort ook kritisch kunnen zijn naar je eigen werk en de sector. Opbouwend kritisch. Dat is iets waar ik constant mee bezig ben. Ook in mijn stad Rotterdam, waar ik ooit naartoe ben verhuisd, omdat het ooit het Mekka van het jongerenwerk was, heb ik regelmatig kritische geluiden laten horen.

Zo vond ik de kwaliteitsslag die men in het jongerenwerk wilde maken, voor een deel weggegooid geld. Er zijn miljoenen gespendeerd aan het bijscholen van jongerenwerkers en het invoeren van een registratiesysteem. Mijn argumenten waarom het wat mij betreft anders had gekund, zijn bekend. Ik zal er nog een paar noemen.

1. Het verloop onder jongerenwerkers is groot. Kennis gaat verloren en kosten van gevolgde cursussen worden niet vergoed.

2. Het registratiesysteem slurpt veel tijd op. Tijd die mensen beter aan het werken op straat of individuele begeleiding kunnen besteden.

3. In mijn ogen was de kans dat de geleerde theorie door jongerenwerkers in de praktijk zou worden gebracht, uiterst klein.

4. Weinig begeleiding op de werkvloer om te zorgen dat de kennis zou beklijven.

Nu is het 2012 en wat is er veranderd, is de grote vraag. Is de kwaliteit van het werk beter geworden? Wordt er meer gebruik gemaakt de informatie die dagelijks in het systeem geklopt wordt? Zijn de resultaten daardoor beter geworden? Weet een ieder eigenlijk nog wel welke resultaten behaald moesten worden?

Misschien is het allemaal niet belangrijk meer, want in 2011 werd bekend dat er flink bezuinigd zal gaan worden op het jongerenwerk. Zo zal er niet overal meer verwacht worden dat er uitgebreid geregistreerd wordt. Er wordt van veel jongerenwerkers die een dure cursus hebben gevolgd afscheid genomen. Men zal niet verder gaan met de assessments. Buurthuizen worden gesloten.

De keuzes kan ik voor een deel begrijpen. Aandacht voor het werken op straat en individuele begeleiding heeft prioriteit. Minder openstelling van buurthuizen is jammer, maar gezien de financiele situatie te begrijpen. Alleen hoop ik dat men niet het kind met het badwater weggooit.

William Miero (1964) houdt zich bezig met advisering, projectontwikkeling en uitvoering op het gebied van Jeugd & Jongerenwerk, Jeugd & Veiligheid en Leefbaarheid. In 1993 is hij als jongerenwerker in Oss begonnen en momenteel actief als zelfstandige met name in de Randstad en midden Nederland. Jeugd is zijn passie en onder het motto ‘vrijheid binnen grenzen, voor jongeren en jongerenwerkers’ is hij voortdurend met collega’s en partners op zoek naar mogelijkheden om jongeren een plek te geven in de samenleving.