De vorige keer blogde Lennard over het zorgonderwijs >>

Waar je dan ook last van hebt, er zijn altijd wel mensen die je kunt inhuren om je te helpen. Sommige van die hulpverleners vragen veel geld voor hun hulp. Om deze kosten op te vangen hebben we ooit bedacht dat als we allemaal een beetje meebetalen, we daarmee de totale inhuurkosten van alle hulpverleners kunnen betalen. Zorgverzekeringsorganisaties waren geboren. Zorgverzekeraars worden door ons betaald om te zorgen dat wij allemaal zo gezond mogelijk blijven en worden.

Er was de afgelopen maanden veel rumoer over een wetsvoorstel (Wijziging Wet Marktordening gezondheidszorg) dat de keuzevrijheid van iemand die zorg nodig heeft zou inperken. De petitie werd 90.000 keer ondertekend. Er is vorige week door de Tweede Kamer een aantal wijzigingen in het wetsvoorstel aangebracht zodat de patiënt zijn keuzevrijheid behoudt.

Maar… is die keuzevrijheid eigenlijk wel zo’n goed idee?

Is het niet juist in ons belang dat we niet zomaar overal zelf naartoe kunnen gaan? Naar de malafide tandarts op driehoog achter (je moet maar weten dat hij kwakzalft), of die chirurg die er een handje van heeft het verkeerde lichaamsdeel te verwijderen (heb jij wel eens het trackrecord van een chirurg opgevraagd voor je geopereerd werd)? Is het niet slimmer om die zorgverzekeraar, die nu zo’n beetje alle mogelijke zorg beschikbaar stelt te belasten met onze keuzevrijheid? Is het niet slimmer om die zorgverzekeraar, die immers alleen maar bestaat om ons gezond te houden, voor ons te laten kiezen? Zo krijgen wij de beste deal voor de beste prijs, met de zorgverzekeraar als personal zorgshopper.

Het lijkt mij een goed idee. Ik persoonlijk, wil bijvoorbeeld niet, mocht het nodig zijn, geopereerd worden door een arts die de operatie pas voor de honderdste  keer doet. Toen ik vroeger op tennis zat was mijn service na honderd keer proberen nog steeds dramatisch slecht. Bij de duizendste  keer ging het een stuk beter. Ik wil een arts die een master is in zijn vak. En hier wil ik ook best een stukje voor reizen. Het zou toch fijn zijn als mijn verzekeraar daar al over heeft nagedacht en mij kan presenteren met de beste opties voor mijn situatie en mijn wensen.

Ik wil dus helemaal geen keuzes of keuzevrijheid. Ik wil vertellen wat ik belangrijk vind en ik wil dat mijn zorgverzekeraar voor mij de beste zorg heeft ingekocht en mij naar de beste plek stuurt om beter te worden.

Al onze aandacht en energie moeten niet meer opgaan aan het kissebissen over potjes geld en wie wat mag doen. Iedereen lijkt bang dat de macht verschuift naar de financier. Wellicht moeten we met het nieuwe wetsvoorstel juist bang zijn dat consument op basis van onvolledige, niet transparante informatie op eigen houtje gaat zoeken naar de juiste zorg.

Ik zou willen dat we met elkaar zo snel mogelijk inzichtelijk krijgen wie de goede artsen zijn en de minder goede. Laten we hierbij niet leunen op eindeloze invulexercities en formulieren zoals de ROM, maar op reviews van (ex)-cliënten, peer reviews en ratings. Laten we onze personal zorgshopper voeden met onze opgedane ervaringen in de zorg. Laat de zorgverzekeraar de moeilijke keuzes maar maken, daar krijgen ze genoeg voor betaald!