Vorige keer was Gay Pride 2015 onderwerp van het Movisieblog>>

Voor onze sector wordt aangenomen dat betaald werk door vrijwilligers opgepakt kan worden. En het paradoxale is… het gebeurt nog ook. Ik worstel daarmee. Is het zo dat iedereen met (levens)ervaring ook zorg en welzijn kan verlenen? Zijn empathisch vermogen en luistervaardigheden genoeg? Mijn collega’s werken hard aan een nieuw beroepsprofiel voor de sociale professional. Samen met de opleidingen beargumenteren zij dat juist nu beroepsmatige expertise onontbeerlijk is. Anders vallen teveel kwetsbare burgers tussen wal en schip. Maar is dat ook zo?

Tegelijk meldde een vrijwillig beheerder van een buurthuis onlangs strijdbaar: ‘Geef die subsidies maar aan ons, wij doen iets waar de mensen wat aan hebben.’ En een bestuurder van een landelijke vrijwilligersorganisatie vertelde me dat ze elke afdeling gaan certificeren om zo aan de kwaliteitseisen van gemeenten te kunnen voldoen. Zo werken we aan professionele vrijwilligers. En aan vrijwillige professionals.

Misschien zijn we op weg naar een samenleving waarin het onderscheid tussen betaald en onbetaald werk steeds minder relevant is. Waar maatschappelijke vraagstukken worden aangepakt door iedereen die daar een bijdrage aan kan leveren. Een samenleving waarin al deze mensen een basisinkomen ontvangen.

Utopisch? Vast wel. Maar wellicht biedt juist de financiële sector inspiratie. Op steeds meer plaatsen worden alternatieve ruilsystemen en munten ingevoerd, waardoor het bestaande banksysteem wordt omzeild. Op basis van zeggenschap, vertrouwen, gelijkwaardigheid en wederkerigheid krijgt iedereen wat hij nodig heeft. Zou dat bij ons ook kunnen?

Willem-Jan de Gast is senior organisatieadviseur bij Movisie