De vorige keer blogde Kim over een bijzondere vrouw >>
Ik behoor tot het eerste kamp, mijn partner tot het andere. Iets wat hier thuis uiteraard ook de nodige   discussies opleverde.
Maar laat ik u daarmee niet vermoeien, laten we het hebben over de kansen die ik zie in de roering die ontstond over dit thema. Wat ik in elk nieuwsbericht voorbij zag komen, waren burgers die iets wilden. Al wilde ieder iets anders, toch wilde men iets. Mijns inziens het perfecte moment om aan de slag te gaan met de begeerde burgerkracht die ons kabinet van ons wil zien.

Laat de mensen die graag vuurwerk afsteken de zorg dragen voor een groot georganiseerd vuurwerk  per kern. De mensen die last hebben van het vuurwerk kunnen zich vervolgens samenpakken om in hun eigen wijk zorg te dragen voor het aanspreken van diegenen die zich niet aan de afspraak houden die de wijk op dat moment gemaakt heeft.

Ik denk werkelijk dat dit grote kans van slagen heeft. Het omvat namelijk alle elementen die nodig zijn om burgerkracht op gang te brengen. De burgers willen namelijk iets, en zullen vanuit deze eigen motivatie met dit thema aan de slag gaan. Of je nu voorstander of tegenstander van vuurwerk bent, er staat iets voor je op het spel. En zo zou burgerkracht in mijn ogen ook tot stand moeten komen, van onderop georganiseerd daar waar de behoeften van het volk liggen.

Enige kaders aangereikt door de overheid zullen nodig zijn, in deze bijvoorbeeld een algeheel verbod op het individueel afsteken van vuurwerk. Maar tegelijkertijd zal de overheid ook ruimte moeten geven voor het ontplooien van eigen initiatieven, ze zullen een stuk los moeten laten.

Dit staat haaks op wat we nu allemaal moeten gaan doen. We moeten burgerkracht van bovenop gaan organiseren, de overheid geeft aan wat er door de burgers zelf georganiseerd moet worden, en hoe dit dan moet gebeuren. Eigen verantwoordelijkheid lijkt hier ver te zoeken. Als je het mij vraagt is het een onbegaanbare missie. Er staat namelijk voor niemand iets op het spel. Het enige wat je creëert is onbegrip en ongeloof.

Dus mijn voorstel voor 2014: laten we het thema vuurwerk als voorbeeld nemen. Er is blijkbaar uit peilingen gebleken dat het een thema is waar eenieder iets mee wilt, zij het op zijn eigen manier.

Geef kaders aan over het afsteken van vuurwerk, geef vervolgens ruimte aan de ander om binnen die kaders iets te organiseren voor de eigen kern en laten we eens zien hoe dit afloopt.

En als we dit dan toch gaan doen, zullen we dan meteen even afspreken met elkaar dat we na deze proeftuin pas verder kijken hoe we met burgerkracht aan de slag gaan in ons mooie landje?