De vorige keer blogde Suzanne over de opbouwwerker als smeerolie >>
Toen ik in de Jordaan kwam werken, nam ik het werk over van een opbouwwerker die lang in de wijk had gewerkt. Hij ging met pensioen. Eén van mijn taken was ook om de Belangengroep Ouderenhuisvesting Jordaan (BOJ) te begeleiden maar met minder uren dan mijn voorganger deed en volgens ‘welzijn nieuwe stijl’. In de praktijk betekende dit dat ik de groep zelf meer verantwoordelijkheid gaf voor hun activiteiten en dat ik probeerde hen na te laten denken over andere thema’s dan alleen huisvesting.
De belangengroep bestond nog uit vijf senioren tussen de 70 en 88 jaar oud. De BOJ zocht vooral naar uitbreiding van het aantal woningen dat geschikt was voor ouderen. De opbouwwerker had hen lang intensief begeleid. Jaarlijks organiseerden het wijkcentrum en de BOJ een middag over huisvesting en met aandacht voor gezelligheid. Hun motto ‘Goed, gezellig en betaalbaar wonen in de Jordaan’.
Maar de woningmarkt zit vast en hier valt niet meer zo veel te behalen. Projecten waar de BOJ nog mogelijkheden in zag, duurden eindeloos of werden een teleurstelling. Zo was er geld beschikbaar voor liften, maar bij alle door de BOJ aangewezen panden waren de kosten voor een lift te hoog of werden er te weinig woningen mee bediend. Het leek erop dat je voor inspraak een steeds langere adem moest hebben. Op 5 november is er weer een BOJ-middag, de laatste zo lijkt het. De club bestaat 25 jaar. Een aantal leden stopt ermee en de Belangengroep Ouderenhuisvesting Jordaan houdt op te bestaan in haar huidige vorm. Op dit moment zijn we een boekje aan het maken over wat de BOJ bereikt heeft.
Ik vraag me af wat ik nu eigenlijk bereikt hebt met hen? Ik had nog weinig gewerkt met ouderen en ook huisvesting was een vrij onontgonnen gebied voor mij. Is mijn vernieuwende werkwijze er debet aan dat ze nu stoppen? En is dat erg? Waarom is het niet gelukt om de BOJ in te zetten voor andere thema’s? Dingen die ik hoor in gesprekken met ouderen raken mij. Ze voelen zich niet meer thuis in hun wijk. Ze hebben het gevoel dat jongere mensen hen wegkijken.
Mijn verantwoordelijkheid en taak als opbouwwerker is dat de stem van (kwetsbare) ouderen gehoord wordt en wij moeten er voor waken dat die niet verdwijnt met de opheffing van een club als de BOJ.
