Een boom staat voor zijn woning. De anderen op regelmatige afstand van elkaar in de rest van de straat. In een andere wijk werkt een stagiaire aan een project groen en kunst bij electriciteitskastjes. Het lijkt een nietszeggend project, maar ook hier enthousiaste reacties van bewoners en zelfs van partnerorganisaties. De stagiaire is daarna doorgeschoven naar een groenproject met grote politieke aandacht in weer een andere wijk. Sommige opbouwwerktalenten moet je nu eenmaal laten aarden en snel tot bloei laten komen.

Dat er zoveel enthousiasme is bij de start van projecten die meer groen geven in de wijken, is voor mij een verrassing. Groen is voor mij zo vanzelfsprekend als elke dag ontbijten, lunchen en dineren. Ik groeide op in de directe omgeving van groen en mijn ouders hebben mij de liefde voor natuur meegegeven. Dat een zo’n omgeving voor veel bewoners niet vanzelfsprekend is en dat veel professionals er niet vanzelfsprekend aandacht voor hebben, blijkt uit verschillende notities waarin wordt opgeroepen tot meer van deze projecten.

Groen kan meer betekenen dan opvulling zijn van overgebleven openbare ruimte. Dat groen de basis is voor gezondheid, leefbaarheid en participatie is voor veel bewoners een weet en voor veel bestuurders een vraag. Maar gelukkig is een omslag in denken en bewustwording te zien. Steeds meer bewoners krijgen een boom in de straat die zij koesteren net zoals die ene bewoner. Bewoners weten bestuurders en uitvoerders te overtuigen van het belang en bij de realisatie zien professionals uiteindelijk de voordelen van groen en participatie. Wat groen al niet kan doen!

Jillis Kors, (Groningen, 1974) heeft na de opleidingen Cultureel Maatschappelijke Vorming en Sociologie in diverse steden in Nederland opbouwwerk en burgerparticipatie projecten ontwikkeld en uitgevoerd. Sinds oktober 2008 is hij opbouwwerker in Zwolle.