In het minibusje hoor ik over de ingewikkelde en vaak schrijnende realiteit van kinderen met een verstandelijke beperking op Bali. Veel ouders houden deze kinderen hun hele leven binnenshuis, enkel en alleen omdat ze niet weten hoe zij hun kind kunnen laten meedoen en omdat er voor deze kinderen weinig plek is. Het heeft niets te maken met verwaarlozing of onwil, het is een kwestie van gebrek aan kennis en gebrek aan mogelijkheden.

Gelukkig wordt mij ook verteld dat er nu een dagopvang is in het stadje waar we zijn, een initiatief vanuit Nederland. Hier leren deze kinderen spelenderwijs vaardigheden aan en kunnen zo actiever meedraaien in het dagelijkse gezinsleven. Kleine stapjes, met een groot effect. Sociaal werkers gaan letterlijk deur voor deur langs om ouders te overtuigen van het nut en de kracht van de opvang. Veel ouders vinden het namelijk eng om hun kind ergens naartoe te laten gaan en voor een paar uur per dag ‘uit het oog te verliezen’. Gelukkig levert de inzet van de sociaal werkers uiteindelijk erg veel op.

Wat zijn we toch ver in Nederland, denk ik bij mezelf als ik uit het busje stap. Kijk eens wat we allemaal al doen! Er verandert veel in het sociaal werk en kijk eens hoe organisaties en professionals hier op in springen! Overal in Nederland zijn succesvolle wijkteams actief. Er zijn tal van initiatieven waarin kwetsbare burgers optimaal meedoen. Er wordt samenwerking gezocht met nieuwe partners. En daarbij zien we in Indonesië kansen om onze kennis over te dragen, wat leidt tot het opzetten van een dagopvang.

Natuurlijk moet er in Nederland nog veel gebeuren, maar het werk dat al wordt verzet in het Neder-landse sociale domein is echt iets om trots op te zijn. Iedere professional werkt dagelijks mee aan inclusie, ondersteuning, gezondheid en geluk. Ik voel me trots dat ook ik daar aan mag meewerken. Echt waar….wat zijn we toch ver!

Balinese stichting voor mensen met een verstandelijke beperking >>

Maaike Kluft is trainer en adviseur Vakmanschap bij MOVISIE