Een oude dame klaagde dat zij ‘met keihard werken dit land had opgebouwd’, en haar vanwege de schaarste in de ouderenzorg nu ‘alles werd afgepakt’. Dergelijke retoriek is bepaald niet nieuw. In allerlei varianten hoorde ik het de afgelopen vier jaren ook regelmatig bij mijn collega-politici. Blijkbaar is de politiek bezig om de ouderen op een vreselijke manier te pakken. Merkwaardig is dan weer wel dat ook de jongeren zich vreselijk miskend voelen.
De pas opgerichte jongerenbeweging G500 constateert op haar site dat de macht veel te veel in handen is van ouderen. Zij pleit daarom voor afdracht van vermogen door ouderen om zo hun zorg te bekostigen, aangezien jongeren deze kosten niet meer kunnen dragen. Wie heeft er gelijk?
Of is het zo dat ze allebei gelijk hebben en is het allemaal de schuld van de tussenliggende generatie, de babyboomers? Nee, ook dat is blijkbaar niet het geval, als je tenminste de pas opgerichte 50+ partij moet geloven. Zij vindt juist dat hún generatie op een onverdraaglijke manier altijd weer overal de pineut is.
Nog los van de kwaliteit van de argumenten van al deze groeperingen – kan elke generatie niet met evenveel recht het ‘opbouwen van Nederland’ claimen? – is het vooral de verongelijkte toon, het zwelgen in eigen achtergesteldheid, die mij tegenstaat. Ik vind dergelijke geluiden onhebbelijk en ik ben er ook van overtuigd dat geen van deze initiatieven ons verder gaat helpen.
Let wel, ik zeg niet dat er geen problemen zijn. De zorg staat in de nabije toekomst een onvoorstelbare uitdaging te wachten. Als we niets doen stijgen de zorguitgaven straks tot de helft van alle overheidsuitgaven. Het is onvermijdelijk dat we moeten nadenken over overheveling van zorgtaken van professionals naar de samenleving. Maar dat lukt alleen als de verschillende generaties hun verongelijkte toon achter zich laten en zich ieder op de eerste plaats afvragen wat zij zelf voor de zorg, de samenleving en voor de andere generaties kunnen doen.
We all stand together, indeed!
Sabine Uitslag is sinds 2008 lid van de Tweede Kamerfractie voor het CDA. Zij houdt zich bezig met zorgbeleid (verpleeghuizen, Wmo, Awbz), alcohol- en drugsbeleid en jeugdbeleid. Ze heeft aangekondigd dat ze na de verkiezingen in september 2012 niet meer terugkeert in de Kamer.
Mooie woorden Sabine, precies ook het motto van onze beroepsvereniging V&VN – bundel je krachten als je daadwerkelijk iets wilt realiseren. Zowel in politiek in de zorg kan je alleen iets bereiken als je het samen doet.
jammer dat je vertrekt uit de politiek
Jammer dat Sabine de Tweede Kamer binnenkort zal verlaten.
Ik herinner me de vergadering in Amersfoort van een aantal jaren geleden;sprekers waren o.a. Siem Buijs en Jos Werner.Een inspreekster viel op door haar indrukwekkend verhaal,haar naam Sabine.
Misschien dat Sabine op een andere wijze haar deskundighed kan inbrengen.
Wellicht dat het CDA een zgn. denktank voor de eerstelijnszorg ontwikkelt.Het rapport van de themacommissie Ouderenbeleid wacht op uitvoering maar ook allerlei innovaties op het gebied van de ketenzorg rekenen op onze steun..
Sabine hartelijk dank voor je inzet.
Vriendelijke groet
Fred van de Laar
leraar verpleegkunde
Wanneer we in zouden zetten op de substitutiemogelijkheden van tweede naar de eerste lijns gezondheidszorg, dan zouden we een grote slag kunnen slaan. Een slag waar zowel burger, professionals en financiers profijt van kunnen hebben. De energie dus richten op versterking van de eerste lijn en dan weet ik zeker dat die ouderen zelf ook hun steentje bijdragen.
We hebben jonge bevlogen mensen als Sabine nodig in de Kamer. Van mij mag je langer blijven, maar je zal zeker je missie op een andere wijze voortzetten, daar ben ik van overtuigd en daar houden we je aan…Ariane
Helaas stel ik ook vast dat wij momenteel te veel aandacht vestigen op al die zaken waar wij het niet met elkaar over eens zijn. Juist nu hebben wij elkaar hard nodig , zeker in de Gezondheidszorg om de zich stapelende problemen samen op te lossen. Sabine geeft blijk van verbinden en dat is een mooi voorbeeld wat wij ook mogen verwachten van politici. Helaas vertrekt Sabine en ik vraag het CDA met klem te zoeken naar een goede opvolging waar die eigenschap van verbinden geborgd blijft. Dankje Sabine.
Iemand zei eens: ‘wat je aandacht geeft groeit’. Een verongelijkte houding zal ook toenemen als je erop blijft focussen. Ik ben het daarom ook volledig eens met het pleidooi van Sabine. Niet het gegeven dat er minder problemen zijn, maar welke oplossingen we met elkaar bedenken. Het denken in kansen en in krachten bundelen. Een samenleving waarin we de uitdagingen en problemen sámen aanpakken. Dat geeft energie!