De vorige keer blogde Anneke over hoe het mis kan gaan met je domeinnaam >>
Dit jaar gaat de kassa rinkelen bij mijn klanten. Niet met subsidiegeld, want dat rinkelt tegenwoordig niet meer zo hard. Maar gewoon met geld uit de markt. En terwijl ik dit schrijf voel ik tegelijk bijna plaatsvervangende schaamte. Ik voel beschuldigende blikken.
Niet van directeuren en managers, want die hebben er wel oren naar. Maar vooral van de oude garde welzijnswerkers die is blijven hangen in de vorige eeuw. Die subsidie een recht vinden. Die boos en verzuurd zijn over de tegenwoordige tijd. En dat alles onder de vlag van de arme en kwetsbare mensen die niet voor zichzelf kunnen opkomen.
Nu moet ik even met mijzelf in gesprek. ‘Maar Anneke, die arme kwetsbare mensen zijn er toch en die moeten toch geholpen worden. Dat vind jij toch ook? Daarvoor ben jij toch ook ooit maatschappelijk werker geworden?’.
Ja, ja en ja!
Maar ik ben afgestudeerd in 1987 en dat waren andere tijden. En velen met mij zijn vrouw en middelbaar. Niks mis mee hoor, maar het is wel goed om je te realiseren dat we in een nieuwe eeuw leven. Ik zou bijna zeggen: een nieuwe wereldorde. Waarbij de komst van het internet alles anders heeft gemaakt.
Je zal ze de kost moeten geven: de middelbare vrouwen die ik tegenkom in mijn trainingen en die stoer en met luide stem verkondigen dat ze helemaal niks met het internet hebben onder het mom dat er niks gaat boven 1 op 1 met je klant in je spreekkamertje zitten.
Maar het internet heeft verdien- en businessmodellen op zijn kop gezet. En ook ons subsidiemodel. Het kraakt en scheurt aan alle kanten. Vorige week nog weer paniek bij een welzijnsorganisatie waarbij de gemeente de subsidie met 100% opzegt, omdat de gemeente wel eens wil rondkijken in de markt. En dan raken wij in paniek en worden we boos. En dat komt in de krant! Pffff.
Maar ondertussen snap ik heel goed waarom die gemeente dat wil (en dit is niet de enige gemeente!). En in het snappen dat er aardverschuivingen gaande zijn daar zit de kiem van de transformatie. Van subsidie zuigende welzijnsorganisatie naar een organisatie die haar waarde kent en dit weet om te zetten in geld. En dat is wat ik dit jaar ga doen met een kleine groep selecte welzijnswerkers (terwijl ik dit schrijf krijg ik er superveel zin in!).
We gaan duurzaam en sterk welzijnswerk in de markt zetten. Ik zoek welzijnswerkers die zich bewust zijn van hun waarde en willen weten hoe ze hiermee geld kunnen verdienen. Ik weet gelukkig hoe dit moet en samen gaan we het nu echt doen. Ik weet nog niet hoe ik de kleine groep ga noemen: ondernemersgroep of groeigroep of de innovators. Maar dat komt later wel. Eerst de deelnemers, mijn helden, bij elkaar zoeken. En wat gaaf is: ik heb gelijk een aantal namen in gedachten. Bevlogen welzijnswerkers die ik de afgelopen jaren heb ontmoet in mijn trainingen en die niet bang zijn.
Nog even: geld verdienen doe je niet per se om rijk te worden, maar vooral om ook in de toekomst nog mensen te kunnen helpen. Zorgeloos en zelfverzekerd. En volledig in harmonie met jouw passie en dromen.
En heb je nu het idee dat dit over jou gaat neem dan gerust contact met me op. We gaan starten in maart. En om er maar meteen duidelijk over te zijn: meedoen is niet gratis. ‘Walk your talk’, laten we maar zeggen.
Bij dezen beloof ik jullie dat ik jullie via mijn blog op de hoogte houd van de ontwikkelingen en resultaten.
