Sinds de introductie van de AWBZ in 1968 is het budget hiervoor twintig keer zo groot geworden, betaalt elke werkende burger tegenwoordig per jaar gemiddeld 4.000 euro aan de AWBZ en wordt daarmee nog slechts 60 procent van de totale AWBZ-kosten gedekt. Waar wil mevrouw Bussemaker de komende twee jaar, tot het eind Balkenende IV, aan werken?
- het teruggeven van de zorg aan de professionals
- de cliënt centraal stellen
- de bureaucratie verminderen
- zorgen voor beter toezicht en toedeling van verantwoordelijkheden
Tijdens deze dag kon iedereen kiezen uit een overweldigende hoeveelheid lezingen, workshops, presentaties, stands en discussiebijeenkomsten. Dat is helemaal van deze tijd: je stelt op die manier je eigen programma samen. Daarmee ben ik uniek in de door mij beleefde ervaringen, die ik hier graag deel.
Het CIZ wordt in de praktijk toch écht als lastig ervaren. Werkelijk veel en lange formulieren, die vaak de helft van de beschikbare zorgtijd in beslag nemen. En waar voor de minste verandering in iemands situatie weer een herindicatie moet plaatsvinden. Bijvoorbeeld: het verschil tussen een ‘open wond’ en een ‘dichte wond’ kan al reden zijn om opnieuw de bureaucratische molen in te moeten. En natuurlijk ook als de wond toevallig weer open gaat! Afgaande op de overduidelijke mening van aanwezigen, lijkt het CIZ vooral vanuit ‘wantrouwen’ te opereren. Daarnaast ontving ik signalen dat het CIZ onvoldoende gegevens kan geven over de zogenaamde AWBZ-pakketmaatregel. Hoeveel cliënten kan de gemeente verwachten voor de instroom van nieuwe Wmo-zorgvragers als gevolg van de jongste AWBZ-bezuinigingen?
Het beeld werd bevestigd dat veel welzijnsorganisaties in Nederland nog erg ‘aanbodgericht’ zijn en veel minder ‘vraaggericht’ en daadwerkelijk kunnen aangeven ‘wat’ ze voor ‘wie’ betekenen. Dan gaan mijn handen jeuken om dit te helpen verbeteren!
In de thuiszorg geven cliënten de zorg gemiddeld een ‘8’, professionals geven hun werk een ‘7 tot 8’ en instellingen geven hun situatie een ‘6’. Een nieuw perspectief voor de verpleegkundige voor ‘ongedeelde en samenhangende’ zorg thuis werd toegelicht, inclusief de beschikbaarheid van ‘regieruimte’ bij de beroepsuitoefening. Tijdens dit congres is de afspraak gemaakt met mevrouw Bussemaker dat het NPCF en V&VN voorstellen mogen doen om dit beter mogelijk te maken.
In haar slotwoord presenteerde mevrouw Bussemaker het volgende:
Er komt een nieuw stimuleringsprogramma om de ervaringen van alle pilots, transities en experimenten in Nederland versneld breder uitgevoerd te krijgen. Ze wil 300 instellingen (van de ca. 2400) in dit programma meenemen. Aanmelden kan vanaf 1 september 2009, meer info volgt en VWS zal via deze nieuwe impuls zeker niet álle kosten dragen van deze vernieuwing in zorgorganisaties. Ze gaat inzetten op versterking van de rol van de verpleegkundige in de wijk
Het was een mooie dag met toch altijd weer nieuwe informatie en inspiratie. De langdurige zorg staat voor de grootste uitdagingen, er gebeurt heel veel en het is zaak dat alle partijen elkaar blíjven vinden en samen zoeken naar oplossingen. Die oplossingen kunnen gevonden worden op politiek en wettelijk niveau, maar ook nú al in de praktijk.
Hugo van den Beld (1968) is senior adviseur bij Twynstra Gudde. Als politicoloog en gerontoloog is hij actief voor welzijnsorganisaties, woningcorporaties en zorginstellingen. Hij kent de sector en heeft ruime ervaring met visie-, strategie-, concept- en projectontwikkeling in wonen, zorg en diensten. Hij richt zich vooral op innovatie, samenwerking en ondernemerschap. Zijn blogs zijn te vinden op www.twynstraguddeblog.nl/hugovandenbeld
