Lees hier meer blogs van William Miero >>

De afgelopen week bleek dat het niet alleen geldt voor managers, maar ook voor jongerenwerkers. Het was de week van ‘Buurt aan zet’. Bewoners van Hoogvliet hadden de kans tijdens een dialoogavond in het Penta College te vertellen wat zij van het opbouwwerk en jongerenwerk in 2012 verwachten.

Wij waren al weken bezig tieners en jongeren voor te bereiden op die avond en op de dag zelf zag het er goed uit. De jeugd die zich had opgegeven was op tijd aanwezig en met een flinke groep zijn we richting het Penta College vertrokken. Daar aangekomen mochten ze een t-shirt aantrekken -weliswaar drie maten te groot – waar  ‘Buurt aan zet’ op stond.

De tieners waren als eerste in het lokaal waar muziek van Miles Davis op werd gezet. Eén van mijn favorieten, maar de tieners konden het minder waarderen en vroegen of hun MP3 speler misschien aangesloten kon worden. Ze mopperden verder wat over de entourage. De onzekerheid was duidelijk van hun gezichten af te lezen.

Als professional mochten wij er niet bij blijven, want de deelgemeente wilde dat de avond echt iets van bewoners zou zijn. Niet dat professionals zouden vertellen hoe het jongerenwerk er in 2012 uit zou moeten gaan zien.

Vooraf had ik aangegeven dat het lastig zou worden de tieners warm te krijgen en houden als wij er zelf niet bij konden zijn, maar ik kon me volledig in het argument van de deelgemeente vinden. Ik ben gebleven totdat het programma van start ging om te voorkomen dat er iemand weg zou gaan.

Ongeveer 17 tieners en jongeren van ‘ons’ zaten in de zaal. Om 20.30 uur mochten wij weer terugkeren naar het Penta College voor het laatste deel van het programma. Mijn collega zag toen dat er van de 10 tieners, nog maar 2 over waren. De jongeren, 18-plussers, waren wel gebleven, maar die hebben dit soort avonden al vaker meegemaakt, zijn wat zelfverzekerder en laten zich minder snel beïnvloeden. Waarden en normen, vaardigheden en kennis zijn bij hen al meer geïnternaliseerd.

In eerste instantie vond ik het enorm balen dat een groot deel van de tieners was verdwenen. Aan de andere kant geeft het ook het ontwikkelingsstadium aan waarin ze verkeren. Het laat ook zien dat er voor ons nog werk aan de winkel is. We hebben met de tieners bereikt dat veel goed gaat dankzij onze aanwezigheid, maar we hebben nog niet het gewenste stadium bereikt dat alles loopt ondanks onze aanwezigheid.

William Miero (1964) houdt zich bezig met advisering, projectontwikkeling en uitvoering op het gebied van Jeugd & Jongerenwerk, Jeugd & Veiligheid en Leefbaarheid. In 1993 is hij als jongerenwerker in Oss begonnen en momenteel actief als zelfstandige met name in de Randstad en midden Nederland. Jeugd is zijn passie en onder het motto ‘vrijheid binnen grenzen, voor jongeren en jongerenwerkers’ is hij voortdurend met collega’s en partners op zoek naar mogelijkheden om jongeren een plek te geven in de samenleving.