Uit voorzorg ging een agent mee in de ambulance. In het ziekenhuis zou de man zo wild om zich heen hebben getrapt en geslagen dat één verpleegkundige ernstig gewond raakte. Behalve een paar gebroken ribben en een nierkneuzing bleek hij achteraf een gescheurde milt te hebben door een trap in zijn buik. Bij het lezen van zo’n bericht zou ik bijna in woede uitbarsten. Geweld tegen mensen die je komen helpen, het houdt maar niet op.

De rechtbank vindt dat de mishandelingen van de man van dusdanige aard was, dat het hierdoor toebrengen van zwaar lichamelijk letsel een reëel risico was. De officier van justitie verwijt de man dan ook zware mishandeling. Uit toxicologisch onderzoek kwam bovendien naar voren dat de dader een (alcohol)promillage had van 2,5. Een andere oorzaak van zijn handelen is niet gevonden. Volgens de rechter heeft de verdachte zichzelf in deze toestand gebracht en blijft om die reden volledig verantwoordelijk voor zijn handelen.

De man is uiteindelijk veroordeeld voor 90 dagen gevangenisstraf waarvan 87 voorwaardelijk, plus 180 uur werkstraf en schadevergoeding voor het slachtoffer. Ik ben heel benieuwd wat de werkstraf inhoudt. Het kan toch niet zo zijn dat het een alternatieve straf is waarbij de dader in de zorg moet gaan werken? Alsof werken in de zorg, wat dagelijks 400.000 verpleegkundigen en verzorgenden doen, een straf is. En alsof werken in de zorg zomaar door iedereen gedaan kan worden.

De verpleegkundige verklaarde tijdens de rechtszitting dat het voorval voor hem zowel emotioneel als fysiek erg ingrijpend is geweest. Van harte hoop ik dat het nu beter met hem gaat. Van harte hoop ik dat de dader een passende alternatieve straf voor krijgt, naast de gevangenisstraf. Maar nog meer hoop ik dat er nu eindelijk eens een einde komt aan het geweld tegen hulpverleners. Ik kan er weer bijna boos om worden.