Lees hier meer blogs van William Miero >>

In de media veel berichtgeving over ontspoorde jeugd. Opstelten vertelt dat er grote vorderingen zijn geboekt bij de aanpak van criminele jeugdgroepen. Toen ik dat las dacht ik: leuke PR, maar klopt voor geen meter. Gelukkig gaf het OM de volgende dag een wat realistischere kijk op de werkelijkheid.

Ook waren er veel schokkende verhalen over jonge tieners te lezen die zich schuldig hadden gemaakt aan zware misdrijven en heb ik in een artikel gelezen dat jongerenoverlast afneemt, maar de aard van de delicten gepleegd door tieners steeds zwaarder wordt. Dat is herkenbaar. Verder komen er elke dag wel berichten binnen over bezuinigingen op het jongerenwerk. In welzijnsland vindt een grote kaalslag plaats. Voor veiligheidsprojecten zijn nog wel ‘potjes’ te vinden.

Aan jongerenwerk wordt het label welzijn gehangen, maar dat zou net zo goed veiligheid kunnen zijn. Natuurlijk ligt het er ook aan hoe het jongerenwerk wordt uitgevoerd. Ik ken wijken waar een aantal jaar geleden sprake was van flinke overlast, maar waar door inzet van het jongerenwerk de overlast vrijwel geheel verdwenen is. Het jongerenwerk heeft daar een grote bijdrage geleverd aan het verbeteren van de veiligheid. Extra zuur is dat bestuurders als eerste gaan bezuinigen op de wijken waar er geen of weinig sprake is van overlast. Een grote denkfout. Zeker is dat in veel gevallen de overlast in die wijken weer zal toenemen als de inzet van het jongerenwerk  wordt gereduceerd.

Geen soft gedoe en stevig aanpakken, is het veel gehoorde credo. En ik ben een voorstander van een stevige, noem het zelf liever consequente, aanpak van de problematiek. Jongerenwerk is in veel gevallen niet soft meer te noemen. Maar jongerenwerk wegbezuinigen en ambulant jongerenwerk alleen in inzetten als er problemen zijn, wat nu in een aantal steden het idee is,  gaat niet werken als je verder niks te bieden hebt als jongerenwerker. Dus de overlast zal toenemen. Agenten kunnen veel, maar hebben andere taken, skills en beperkte capaciteit.

Conclusie is dat ik vooral paniek zie bij bestuurders. En niet geheel onlogisch want het is een zware opgave waar zij voor staan. Ik zie dat er daardoor ondoordachte beslissingen worden genomen. Ik heb al eerder gezegd dat er bezuinigen worden doorgevoerd die op langere termijn meer geld gaan kosten. Een recent voorbeeld hebben we al kunnen zien in de kinderopvang. Kijkend naar jeugdproblematiek zou per wijk moeten worden bekeken wat er nodig is om te zorgen dat positieve effecten van eerdere inzet niet verloren gaan, nieuwe probleemsituaties voorkomen kunnen worden en bestaande overlast gereduceerd kan worden. Maar ook wat het gaat kosten op langere termijn als de inzet in de wijken verminderd wordt. Een goede analyse kost tijd en geld, maar zal op lange termijn zichzelf terugverdienen.

William Miero (1964) houdt zich bezig met advisering, projectontwikkeling en uitvoering op het gebied van Jeugd & Jongerenwerk, Jeugd & Veiligheid en Leefbaarheid. In 1993 is hij als jongerenwerker in Oss begonnen en momenteel actief als zelfstandige met name in de Randstad en midden Nederland. Jeugd is zijn passie en onder het motto ‘vrijheid binnen grenzen, voor jongeren en jongerenwerkers’ is hij voortdurend met collega’s en partners op zoek naar mogelijkheden om jongeren een plek te geven in de samenleving.