De vorige keer blogde Suzanne over de term ‘buurtondernemer’ >>
Moest dat eigenlijk wel? En wat kun je schrijven in een blog? Ik kreeg een reactie terug van iemand van een collega-instelling, een facilitaire medewerker: ‘Hee dat bloggen van jou. Niet zo slim he, om zo op te schrijven hoe iets niet lukte.’ Bloggen voor Zorg en Welzijn is voor een specifieke doelgroep, de sociale professional, maar iedereen kan het wel lezen. Wat wilde ik bereiken met mijn blog? Een reactie op mijn blog is leuk, maar tegelijkertijd vind ik het spannend: bang voor discussies onder mijn blog? Dus bleef ik altijd voorzichtig, op de vlakte misschien.
Ik begon niet met bloggen omdat ik punten had om te maken. Ik wilde gewoon iets laten zien van wat ik dagelijks in mijn werk tegenkom. Dat mensen even met mij mee konden kijken. Maar hoe doe je dat als je schrijft voor collega professionals die dagelijks dezelfde dingen mee maken? Trek je dan de aandacht met een statement? Voor mij was het bloggen vooral een nuttige zoektocht zonder een echt doel, zonder missie en dan raak je een keer uitgepraat. Dat en de energie die het maken van de wijkkrant mij kost maakt dat ik (voorlopig?) mijn laatste blog schrijf.
Onlangs hielden wij van de krant een debat met lezers, medewerkers en deskundigen over onze wijkkrant: wat is de functie? Hoe kritisch kun je zijn? Wat willen de lezers weten? Die avond was ook Chris Zeevenhoven aanwezig. Deskundig op het gebied van wijkkranten. Hij zei: ‘Een goede wijkkrant is een godsgeschenk voor de lokale overheid’. En met dat geloof ga ik me de komende tijd bezig houden en dat is nog moeilijker dan bloggen denk ik.
