De reden is dat gemeenten bang zijn dat fouten in de procedures en het discrimineren van zorgaanbieders op basis van selectiecriteria leiden tot boetes en claims. Aldus Kim Putters, hoogleraar management van zorginstellingen in een interview met Zorgvisie. ‘Maar dat is niet terecht. De gemeente maakt de selectiecriteria zelf. Wil je dat goed doen, dan moet je de inhoudsdeskundige ambtenaren juist van begin af aan betrekken bij het opstellen van de procedures voor aanbestedingen.’
Participeren
De Erasmus-onderzoekers concluderen ook dat van de beoogde paradigma-shift nog niet veel terecht is gekomen, meldt Zorgvisie op haar website. De Wmo geeft gemeenten de verantwoordelijkheid om burgers zo te ondersteunen dat zij naar tevredenheid kunnen participeren in de samenleving. Maar in de praktijk lukt dat nog niet erg, omdat gemeenten te veel naar Den Haag kijken voor de financiering.
Belemmerend
Een andere oorzaak is de verkokering van de zorgsectoren. ‘Zowel qua wetgeving als in uitvoering werkt dat belemmerend. De Rijksoverheid moet uitwisseling tussen Wmo en AWBZ niet alleen wettelijk mogelijk maken, maar ook zorgen dat de verantwoordingsinstanties als het zorgkantoor en het CAK daar aan meewerken.’
krampachtig
Putters vindt dat het Rijk en gemeenten te krampachtig doen over de Wmo-aanbestedingen. ‘Wethouders moeten niet alleen op hun Wmo-potje zitten, maar nieuwe wegen bewandelen. Ze moeten langs de mazen van de wet gaan. Als na een paar jaar blijkt dat gemeenten niet meer zijn dan uitvoeringsorganen van het Rijk, dan is de Wmo in mijn ogen mislukt.”
Voortbestaan
Putters vindt dat de komende bezuinigingen kansen bieden. ‘Vooral voor kleine gemeenten is het erop of eronder. Als blijkt dat een kleine gemeente de Wmo-taken niet vorm kan geven, staat het voortbestaan op het spel. Dan verdwijnt zo’n gemeente bij de herindeling.’
Meer nieuws in uw inbox? Klik hier voor de gratis Zorg + Welzijn Nieuwsbrief. Voor meer achtergronden en opinies, neem hier een abonnement op Zorg + Welzijn Magazine.
