In tien jaar tijd zijn de kosten voor AWBZ-zorg verdubbeld tot 22 miljard euro. Deze kabinetsperiode komt daar weer 2,5 miljard euro bij. (Zie: Kabinet snoeit in AWBZ). (Foto: Henriëtte Guest)

Mensen betalen nu € 4000 per jaar aan premie, schetst de staatssecretaris in het AD (

‘Durven zeggen: dit doen we niet’). Als de kosten blijven stijgen en het geld niet goed wordt besteed, zullen mensen daartoe niet meer bereid zijn, vreest ze.

Ruime definitie
‘Laatst hoorde ik van een transseksueel die met zorggeld een cursus kreeg om een partner te vinden’, beschrijft ze een van de uitwassen. Volgens Bussemaker zijn de problemen in het onderwijs, welzijnswerk en jeugdzorg veel te gemakkelijk op het bordje van de AWBZ geschoven. Dat kon doordat de definitie van onverzekerbare zorg veel te ruim is gesteld.

Scherpere grenzen
Om die reden gaat het mes ook in de ondersteunende begeleiding van kinderen met gedragsproblemen. Daarvoor moet iedereen straks een eigen bijdrage betalen. ‘Voor zware gevallen blijft er altijd hulp. Maar waarom moet iemand die slecht ter been is een dure boodschappenservice krijgen? Supermarkten bezorgen ook aan huis. We moeten scherpere grenzen trekken: wat kunnen mensen zelf regelen?’

Medisch label
De staatssecretaris pleit voor een maatschappelijke verandering, waarbij voor afwijkend gedrag weer ruimte komt. Te snel wordt op gedragsproblemen een medisch label geplakt, waardoor wachtlijsten in de geestelijke gezondheidszorg en jeugdzorg sterk zijn gegroeid. Voor zware gevallen is daardoor soms te weinig plek.

Scharrelbanen
Bussemaker pleit in het AD daarom voor de terugkeer van zogeheten ‘scharrelbanen’ in het bedrijfsleven voor mensen die niet goed mee kunnen komen. Deze mensen moeten in aanmerking komen voor een baantje op de postkamer en niet meteen op de wachtlijst voor de sociale werkplaats worden gezet.