Achtergrond
Jeugd actief in onderzoek en beleid
Onderzoek doen vanuit de erkenning dat jongeren in een context leven, op school of in hun peer group, en uitgaan van hun kracht en niet alleen van zorgen en problemen. Vanuit deze visie vond Stichting Alexander 25 jaar geleden haar oorsprong. De drive en deze kernwaarden zijn anno 2018 onveranderd gebleven. In dit artikel gaan vier directeuren met elkaar in gesprek over 25 jaar Stichting Alexander. Het is een gesprek over jeugdparticipatie in beleid, praktijk en onderzoek en over Stichting Alexander als onafhankelijke organisatie, met nog altijd dezelfde ideële doelstellingen. Er wordt gesproken over de pioniersjaren, waarin het belang en de potentie van participatie al wel onderkend werden, maar waarin het nog niet duidelijk was hoe dat dan moest. Over de jaren van verankering, waarin vooral het effect zichtbaar werd van de methode ‘participatief jeugdonderzoek’. En over het heden, waarbij er meer gewerkt wordt aan procesmanagement om alle partijen mee te krijgen in het participatieproces. Kortom, we moeten niet jongeren willen veranderen, maar juist de samenleving veranderen om alle jongeren volwaardig te laten participeren. Het geheel wordt omlijst met vier illustratieve praktijkvoorbeelden door de jaren heen.
Zegen of probleem?
Het is een mooi streven om mensen zo veel mogelijk verantwoordelijkheid te geven voor hun eigen zorg en welzijn. Al jaren is dit het uitgangspunt van de participatiesamenleving. Maar hoe werkt deze koers momenteel in de praktijk?
Vier deskundigen over: Jongeren niet meer tussen wal en schip?
De Raad voor Volksgezondheid en Samenleving (RVS) adviseert om de leeftijdsgrens van 18 jaar voor jeugdhulp snel te schrappen en te verhogen naar 21 jaar. Vier deskundigen uit de jeugdhulpverlening reageren. ‘Je moet zorgen voor vertrouwen, voor en na hun achttiende.’
‘Met elk incident groeit de angst’
Wat te doen met die steeds stillere jongen uit Eritrea? De Syrische man die de taal niet kan leren omdat hij ’s nachts geen oog dicht doet? Verklaarbare stress die hoort bij het opbouwen van een nieuw leven of is er sprake van ernstig trauma?
Benut je dodehoekspiegel
Wijkteams maken nog weinig gebruik van ervaringsdeskundigheid. En als het gebeurt, is dat op vrijwillige basis. ‘Het sociaal domein heeft nog niet door hoe ver ervaringsdeskundigheid is uitgekristalliseerd.’
‘Ik doe het niet meer, ik stop ermee’
Het plan was dat op 1 juli dit jaar de wachtlijsten in de ggz de wereld uit zouden zijn. De zomer is voorbij en de wachtlijsten zijn nog lang niet verdwenen. Zorg+Welzijn vroeg aan hulpverleners waar de schoen wringt en hoe pijnlijk dat is.
De wijkagent burgerparticipatie
De politie is in theorie een belangrijke partner in het sociaal domein. In Den Bosch is het met een ‘wijkagent burgerparticipatie’ een bloeiende praktijk. ‘Elke collega kan bij mij een idee aandragen.’
‘Na afloop zijn de bewoners helemaal zen’
Hoe communiceer je met mensen die zich met taal niet of nauwelijks kunnen uitdrukken? Dat kan bijvoorbeeld via muziek, in combinatie met aanraking, weet Patrick Meuldijk, grondlegger van de werkwijze Beleven in Muziek (BiM).' Dit is een prachtige manier om contact te maken.'
De kracht van levensverhalen voor mensen met een beperking
Mensen met een verstandelijke beperking of zwakbegaafdheid lopen meer kans op het ontwikkelen van psychische klachten. Bestaande therapieën sluiten doorgaans niet aan bij deze groep. Psycholoog Janny Beernink ontwikkelde daarom bij VGGNet een nieuwe methode, gebaseerd op de unieke levensverhalen van cliënten. Volgende maand verschijnt haar boek over de bijzondere behandeling.
Boksen: de juiste kick?
Slaan, stoten, trappen. (Kick)boksen wordt al jarenlang gebruikt om jongeren uit de criminaliteit te houden. Maar wakkert een vechtsport niet juist agressie aan?
