Een moeder die een sociaal werker telefonisch waarschuwde dat vader een vuurwapen zou kopen omdat hij de sociaal werker dood wilde schieten. Een cliënt die tegen een sociaal werker zei: 'Ik heb er nog wel een paar jaar gevangenis voor over als jij mijn kind uit huis haalt.' Een sociaal werker die opgesloten werd in het huis van een cliënt, via het raam wist te ontsnappen en vervolgens, nadat het contact beëindigd was, door de cliënt werd gestalkt en telefonisch met de dood werd bedreigd.

Een borrel wilde ze, mijn schoonmoeder. 'Ik zou niets liever willen nu', voegde ze er nadrukkelijk aan toe. Ze lag boven, in de slaapkamer van het ouderlijk huis van Willem, mijn aanstaande. Ze zat in het 'palliatieve traject', zoals dat ambtelijk heet. Maar zo broos en zwak als ze was, liet ze nog een sterke wil zien.

Wat is het goede leven? Dat is een vraag waar meerdere mensen zich al eeuwen mee bezighouden. De één vindt leven volgens een 'gulden middenweg' het goede leven. Die persoon wil bijvoorbeeld niet te gierig zijn, maar ook niet te losbandig. Een ander vindt een leven waarbij je je gedrag conformeert aan bepaalde kernwaarden (meer trendy: leidende principes) het goede leven. Het gaat dan om waarden als moed, rechtvaardigheid, wijsheid en prudentie. Weer iemand anders vindt dat je alleen het goede leven leeft als je al je oordelen uitstelt. Je neemt het leven zoals het komt, maar je hebt daar nooit een oordeel over. Tot slot zijn er mensen die menen dat een plezierig leven het goede leven betreft.