Column
Column: Wikken en wegen op de drempel
Al veertig weken is het Inloophuis soms open en dan weer gesloten door de coronacrisis. Weken van wikken en wegen en zonder spontane ontmoetingen. Vooruit kijken blijkt ook in 2021 een stuk lastiger dan terugblikken, schrijft Jacqueline Schilling.
Column: Moeilijk verstaanbaar of juist luid verstaanbaar gedrag?
Marcel Kolder werkt samen met zijn dochter Mayim aan een roman over haar leven. In het voorjaar willen ze hem afronden. Hopelijk is er tegen die tijd, met hulp van een vaccin, weer ruimte voor haar leven buiten hun huis. Als een soort bevrijding. Want ze zit momenteel in een extreem moeilijke fase. Door alle coronamaatregelen komt ze het huis niet meer uit.
Column: Inclusie is oké, maar niet tegen elke prijs
Dit is mijn laatste column op deze plek. Ik heb mijn stukjes steeds vanuit de blik van een wethouder Zorg geschreven. Deze keer schrijf ik als kandidaat kamerlid op een verkiesbare plaats. Dat betekent dat ik na 17 maart mogelijk in de positie kom om te werken aan de oplossingen voor problemen die ik eerder zelf adresseerde. En waar begin je dan?
EDITORIAL Het belang van informele zorg
Maryam, studente elektrotechniek, is 21 als ze van Soedan naar Nederland vlucht. Haar strijd voor vrouwenrechten bracht haar in de problemen. Ze vroeg en kreeg politiek asiel, leerde de Nederlandse taal en ging aan het werk. Zeven jaar geleden, op haar 39e, ging haar werkgever failliet. Sindsdien wijdt ze zich weer aan haar missie: vrouwen (economisch) zelfstandiger maken.
COLUMN It takes a village
'It takes a village to raise a child', luidt de uitdrukking. Het is een van oorsprong Afrikaans gezegde: er is een hele gemeenschap nodig om een kind alles te geven wat het nodig heeft. Ik ben het daar van harte mee eens. Ik vind het gezin zoals ik dat zo om me heen zie vaak een beetje te klein en te benauwd. Veel gezinnen hebben iets weg van sektes, met eigen, nogal dwingende opvattingen voor alle gezinsleden, een sekteleider (meestal de moeder, soms de vader) en een doorgaans weinig open houding tegenover de buitenwereld.
COLUMN Toon nu je meerwaarde!
De coronacrisis is (ook) een sociale crisis. Hoewel dat alom wordt erkend, zijn de meeste maatregelen vanuit het Haagse gericht op de beheersing van de zorgkant van de crisis en het dempen van de economische gevolgen. Aangezien op sociale steun vaak als eerste bezuinigd wordt, is het des te belangrijker dat zichtbaarder wordt wat mensen zelf, al dan niet geholpen door professionals, doen om elkaar te helpen.
COLUMN: Dood
In een van mijn vorige columns schreef ik dat ik wat over mijzelf leerde in deze vreemde coronatijd. Ik ben minder op pad. Ik ben meer thuis. Ik besteed meer aandacht aan andere dingen. Ik weet niet of u het ook merkt, maar stiekem vallen we toch vaak terug in oude patronen.
Redactioneel: Een nieuw jaar, een nieuw Sociaal Bestek?
Dat is een urgente vraag met twee kanten. 1. Onze uitgever gaat stoppen met Sociaal Bestek. Na 82 jaar verdwijnt daarmee een belangrijk, zo niet het enige vakblad voor de sector sociaal. Andere bladen gingen ons voor. De vraag naar vakbladen neemt over de hele linie al jaren af. De oorzaken zijn divers.
‘Gebakken lucht’ in wereld van dak- en thuislozen
De medewerkster van het crematorium kijkt mij van boven haar mondkapje vragend aan. We staan samen in de aula naast de kist van een overleden man die verbleef in de daklozenopvang.
Column: Appeltaart en cake als evaluatie-instrumenten
Een activiteit of project kan er op papier nog zo geweldig uitzien maar de waardering van de deelnemers toont werkelijk of het waarde heeft. Daar kun je niet omheen. Maar hoe meet je die waardering dan? Jacqueline Schilling weet het wel: met appeltaart en cake.
