Wat ons betreft is de verzorgingsstaat van de toekomst zo logisch georganiseerd als maar kan. En garandeert die bestaanszekerheid voor de mensen die dat het hardst nodig hebben en zelf niet kunnen organiseren. Bovendien moet de logica van zorg en sociale zekerheid niet alleen te begrijpen zijn voor hen die er dankbaar gebruik van maken, maar nog beter voor mensen die hem niet nodig hebben. Dat heeft iets met solidariteit te maken.

Paradepaardje: zo mag je WIJeindhoven toch wel noemen. De gemeente daar ging het als een van de eerste in het sociaal domein ‘echt anders doen’, zoals voormalig wethouder Lenie Scholten in dit nummer nog eens benadrukt. Integraal, dichtbij, aan de keukentafel, en met generalisten die mogen bepalen welke zorg nodig is. De transformatie zoals die overal in dit land beleden wordt.

Alweer vorig jaar bracht de VPRO een mooie miniserie over de kringloopwinkel. De kijker maakte kennis met een aantal medewerkers en raakte iedere aflevering meer op de hoogte van hun leven. Zorg+Welzijn heeft nog geen letter besteed aan het fenomeen kringloopwinkel, en dat reken ik mezelf aan.

Wij helpen veel gezinnen die niet, niet goed, of onvoldoende worden geholpen. Die mensen zijn gefrustreerd, boos, en soms woedend. Ze klagen veel. Vaak terecht, vinden wij. En als we dat vinden, betrappen we onszelf erop dat we met ze meeschelden. Op die overheid, dienst of instelling die ze niet helpt.