Voorgevoel of intuïtie, hoe je het ook noemt, iedere sociaal werker maakt het mee. Je komt bijvoorbeeld in een gezin waar je tekenen van mishandeling ziet of merkt dat een kind wordt verwaarloosd. Hoe ga je daarmee om?

Maatwerk mogelijk maken. Vrijwel iedere gemeente wil het. Toch zien wij nog regelmatig dat de prioriteit elders ligt. Zoals bij eenvoudige inkoop. Omdat de afdeling inkoop zo bulkkorting bedingt. En voor een goede prijs inkopen, dat is misschien wel het belangrijkste doel van de afdeling inkoop. Maar het kan ten koste gaan van maatwerk. Belangrijker nog: het kan ertoe leiden dat nationale wetgeving lokaal wordt overtreden.

OP EEN BIJEENKOMST met jonge psychiaters onlangs werd de vraag gesteld wat belangrijker is: de privacy van de cliënt of diens gezondheid? De grote meerderheid koos voor privacy. Belangrijkste argument: zonder vertrouwensband kun je de patiënt toch niet helpen.

YASMINE ZIET ER niet uit als een zwerver. En ook niet als een drugsverslaafde. Daarom komt ze niet in aanmerking voor een kamer in een RIBW-voorziening. ‘Moet ik eerst een psychose hebben of verslaafd zijn om voor huisvesting in aanmerking te komen?’ Dat snapt ze niet.

Mensen zijn tot alles bereid om gelukkig te worden. We zien ze weleens in die sympathieke televisieprogramma’s: gezinnen die de drukte van Nederland ontvluchten om een fijn klein hotelletje in een slaperig dorp in Bretagne te starten. Meestal begint de ellende al, voordat ze de Nederlandse grens gepasseerd zijn.

In de hal bij Movisie liep ik collega Marcel Ham tegen het lijf. Hij leidt het Tijdschrift voor Sociale Vraagstukken. Ik was er met redacteur Sophie van Hogendorp voor een ronde tafel over ervaringsdeskundigsheid. U leest het artikel verderop in dit nummer. Collega Ham zei grijnzend, ik parafraseer een beetje: ah, de volgende paradigmawisseling, de ervaringsdeskundige vervangt de professional.

‘Ik heb geleerd het gesprek aan te gaan’, zegt een Marokkaanse studente in een interview tegen mij over de vooroordelen die ze tegenkomt. Ze heeft ook geleerd, vertelt ze, naar zichzelf te kijken, naar haar eigen vooroordelen. Op een gegeven moment merkte ze dat mensen op straat wegkeken als ze oogcontact maakte.

Om toegang te krijgen tot de schuldhulpverlening moeten mensen gemotiveerd zijn. Dit is een belangrijk uitgangspunt. Schuldsaneringstrajecten zijn lang en zwaar. Nog steeds vallen veel mensen tijdens een traject uit door nieuwe schulden te maken of verplichtingen niet na te komen. Gebrek aan motivatie is één van de belangrijkste oorzaken waarom mensen uitvallen. Mensen hebben moeite om lange tijd onder strikte regels met weinig rond te moeten komen.

Achterin dit nummer gooit het Instituut voor Publieke Waarden (IPW) de knuppel in het hoenderhok. De door mij geliefde vrijdenkers bepleiten het einde van de huisuitzetting. De argumentatie in het kort: het uit te zetten gezin belandt van de regen in de drup en de maatschappelijk kosten zijn veel hoger dan wanneer het gezin gewoon had mogen blijven zitten. Maar lees vooral zelf de column.

Mayim zat bij Humberto Tan in RTL Late Night. Omdat er niemand op haar verjaardagsfeest kwam. Mayim was 16 jaar geworden en is meervoudig gehandicapt. Kwamen er geen gasten omdat ze spastisch is en een verstandelijke beperking heeft? Nou, daar willen de media natuurlijk iets aan doen.