Waarom zetten we mensen eigenlijk nog uit hun sociale huurwoningen? Omdat ze in 80 procent van de gevallen de huur al een tijdje niet hebben betaald. Natuurlijk, dat begrijpen wij. Maar voor welk probleem is dat een oplossing? Dat de huurachterstand wordt terugbetaald? Nee, meestal kunnen verhuurders fluiten naar een groot deel van hun centen. Dat de komende maand geen huur hoeft te worden betaald? Niet door deze specifieke huurder misschien, maar ergens zal hij of zij onderdak vinden en dat onderdak moet betaald worden.

Eerlijk gezegd keek ik ervan op. Half maart publiceerde Movisie een groot onderzoek waarin geconstateerd werd dat wijkteams niet toekomen aan outreachend werken, aan het ontwikkelen en ondersteunen van burgerkracht, aan preventie. Dus wel druk, druk, druk. Maar niet met die zaken die de inmiddels roemruchte ‘transformatie’ teweeg zou brengen.

Je hoeft maar de tv aan te zetten of er komt wel iemand met het downsyndroom voorbij. Vaak in combinatie met Johnny, Barry of Chris. Ze zijn guitig, recht voor z’n raap en vooral aandoenlijk wanneer ze verliefd zijn. Echte knuffeldownies. Ik snap de aandacht ervoor eerlijk gezegd niet goed. Vooral ouders van kids met het syndroom van Down eisen een inclusieve samenleving waarin hun kinderen volwaardig mee kunnen doen. Waarom worden ze dan altijd zo exclusief gezellig neergezet?

Niek is 23 jaar oud, eigenwijs en assertief. Dit zijn voor ons redenen om hem te helpen. Wij houden van eigenwijze, assertieve mensen. Maar veel professionals die wij spreken denken hier anders over. Die vinden het vooral vervelend dat Niek eigenwijs is. Zij brengen het naar voren als diskwalificatie en reden om hem niet te helpen. Of op zijn minst als reden om geen stapje extra voor hem te willen zetten. En dat extra stapje is wel nodig.

‘Of ik een plan realistisch vind, doet er niet toe’. Aldus Leo van Loon, directeur van de Buzinezzclub in Rotterdam, in een artikel van collega Anke Welten op pagina 40 in dit nummer.

‘Sbs 6’, appt m’n zus mij op een avond. Op die korte en krachtige manier geeft ze me doorgaans kijktips. Ik vermoed iets met ambulances, politiemotoren, en helikopters. Haar voorliefde voor de hulpverleners in actie, ken ik maar al te goed. Het blijkt een aflevering van De Meldkamer. Een gewelddadige woningoverval door drie jochies tussen de veertien en vijftien jaar.

Stel je het volgende voor. Op het hoogtepunt van de crisis besluit je van je partner te scheiden. Geen goede timing, maar sommige zaken laten zich nu eenmaal moeilijk timen. Omdat je partner de kinderen toegewezen krijgt van de rechter, mag die in jullie huis blijven wonen. Op zich vind je dat prima. Het zijn immers ook jouw kinderen. Maar nu moet jij dus ergens anders gaan wonen.

In deze Z+W vindt u de derde meting in het langlopende onderzoek dat I&O Research doet naar de gevolgen van de decentralisaties. Verrassende uitkomsten? Niet veel. De praktijk van jeugd- én participatiewet vertoont serieuze gebreken. Veel mensen zijn min of meer gedwongen meer zelfredzaam te worden omdat de professionele hulp is afgebouwd of stopgezet. Het zijn bevindingen waarvan het goed is dat ze nu op gedegen wijze zijn vastgesteld, maar die natuurlijk al in de lucht hingen.

‘Het leven is geen bitterbal’, zegt Wesley (19) en hij lacht als een boer met kiespijn in het BNN-programma Vier Handen op één Buik. Hij en zijn vriendin Silvana (17) zijn de jonge ouders van zoontje Traylano. Ze hebben geen werk, wonen bij de ouders van Wesley, leven van de uitkering van de ouders en roken allebei als een schoorsteen. Ook tijdens de zwangerschap. Maar geen zware shag. En sinds de geboorte van Traylano buiten en niet meer binnen. Dat scheelt.

Wij komen steeds vaker hulpverleners tegen die ‘het er niet mee eens zijn’. Vaak gaat het dan om hoge fraudevorderingen of bijvoorbeeld de kostendelersnorm. Dit zijn regels die op rijksniveau zijn bedacht en die de gemeente moet uitvoeren. Maar het kan ook gaan om lokale regels en procedures waar hulpverleners het niet mee eens zijn: de uitspraak van urgentiecommissie, het gebrek aan beschikbare sociale huurwoningen of de toegang tot Wmo-voorzieningen.