Zorg+Welzijn magazine
COLUMN Lieve begeleidsters
Veertien jaar werd Yaël, mijn baby en puber ineen. En om dat te vieren, fietste ik met taarten in mijn fietstassen naar haar dagbesteding. Ik had er een halfuurtje voor uitgetrokken; ik, de altijd wat gehaaste, werkende moeder. Dat was buiten de realiteit van de gehandicaptenzorg gerekend. Wie de gehandicaptenzorg betreedt, stapt een trage wereld binnen, een wereld die helemaal ingericht is op het tempo en de behoeften van de cliënten, zoals de gehandicapten zo keurig heten.
DILEMMA Wat zou jij doen?
Na een telefoontje van een buurvrouw die veel geluidsoverlast heeft van haar buurman, bezoek je als wijkteammedewerker een alleenstaande oudere man. Zijn huis staat boordevol spullen, de vuile afwas van minimaal een week staat op het aanrecht, hij ziet er onverzorgd uit en ruikt om tien uur 's morgens al naar alcohol. Tegen jou is hij duidelijk: hij is niet eenzaam, kan echt wel voor zichzelf zorgen, wil geen bemoeizuchtige hulpverleners in huis en is heus niemand tot last. Hoe reageer je?
BOEK: ‘Het belangrijkste moet je niet uitstellen’
Eind augustus, 2016. Bas, de vriend van Geerteke van Lierop, komt niet thuis na een middag varen. Twee dagen later wordt hij gevonden tijdens een zoekactie van de politie. Hij leeft niet meer, is verdronken. Wat doe je als het lot zo onverwachts toeslaat?
MEELOPEN MET Het begrip en de strengheid van Züleyha Sahin
Een schouder, een knuffel, een strenge blik waar dat nodig is. Teamleider Züleyha Sahin van het Time Out Huis Plus in Nijmegen weet wat er thuis allemaal mis kan gaan. En hoe het soms - met een beetje hulp - weer goed kan komen.
ERVARINGSDESKUNDIG: Frederike Kossman
Vrijwel haar hele jeugd worstelde Frederike Kossmann (24) met depressies - al kende ze dat woord toen nog niet. Over zijn ze nog niet, maar wel beter hanteerbaar. 'Ik zal altijd goed op mezelf moeten blijven letten.'
KIPPENVEL: ‘Je mag maar een halve liter melk per dag’
Mia (71 jaar) en Diny (76 jaar) werken al ruim tien jaar en twaalf jaar als vrijwilliger bij Voedselbank Houten. Dan kom je regelmatig mensen tegen in schrijnende omstandigheden; geen geld, geen spullen, geen eten. Eén ontmoeting zullen ze niet snel vergeten.
TEGENDRAADS ‘Ik kan niet anders’
'Het gros van mijn collega's in de ggz denkt dat het heel goed bezig is. Maar het gros van de naasten van patiënten denkt daar heel anders over. Die mensen werken ongetwijfeld met de beste bedoelingen. Maar wat heb je aan goede bedoelingen als je geen resultaten ziet?'
COLUMN Beter of slechter?
Ik steek het niet onder stoelen of banken. Veel mensen die mij een beetje kennen, weten het dus ook. Ik heb drie kinderen. De oudste is een jongen van 10 en hij is 'klassiek autist'. Als je de film Rainman met Tom Cruise en Dustin Hofman hebt gezien, dan weet je wat dat betekent. Mijn zoon is een kleine Dustin Hofman.
HET RUGZAKJE ‘Ik heb van niemand afscheid kunnen nemen’
Haar moeder vluchtte halsoverkop met de kinderen om aan haar agressieve, moeilijke man te ontkomen. Tv-presentator Anniko van Santen was toen negen. Vanaf dat moment groeide ze op zonder vader. Pas achteraf beseft ze dat wat zij meemaakte best veel was voor een kind van die leeftijd
MOVISIE Het delen van ervaringen kan discriminatie verminderen
Discriminatie is een eeuwenlang, veelvoorkomend, veelomvattend en hardnekkig probleem en kan leiden tot zowel psychische als lichamelijke klachten. Wat kun je doen om hier verandering in te brengen? Om daar antwoord op te geven, ontwikkelde Movisie het dossier Wat werkt bij het verminderen van discriminatie?
