Vastbinden bij irritant gedrag
Het CCE geeft enkele voorbeelden. Zoals een 58-jarige vrouw met schizofrenie die door haar jammeren en huilen irritant gedrag vertoont voor andere cliënten. Ze voelt zich angstig, trekt zich terug op haar kamer en eet slecht. Of een 33-jarige gehandicapte vrouw die door haar agressieve gedrag zich afsluit voor haar hulpverleners. Zij weten niet meer hoe ze de vrouw kunnen bereiken.
Brede blik op vastbinden
‘Zorginstellingen hebben er al van alles aan gedaan om de situatie te verbeteren, wanneer ze bij ons komen’, zegt Nelissen. ‘Ze zien vaak niet meer wat mogelijk is. Wij komen van buitenaf met een brede blik om de situatie te veranderen.’ Het CCE heeft een netwerk van deskundigen, die samen met instelling en medewerkers gaat kijken naar de situatie en daarna een advies uitbrengen. Daarna kan het CCE ook de zorginstelling ondersteunen in het opvolgen van dat advies. ‘We kunnen natuurlijk niet alles zomaar oplossen, maar wel de vicieuze cirkel doorbreken.’
Jolanda Venema
Het Centrum voor Consultatie en Expertise werd opgericht na de zaak van Jolanda Venema in 1988. Venema kwam destijds in de publiciteit, omdat zij naakt was vastgebonden in de instelling waar zij verbleef. Dit bracht de discussie op gang over de kwaliteit van de gehandicaptenzorg in Nederland. Het CCE moest voorkomen dat deze situaties zich vaker voor zouden doen.
Momenteel geeft het CCE gemiddeld 1100 consulten per jaar, waarvan zo’n 800 in de gehandicaptenzorg. ‘De grote vertegenwoordiging van de gehandicaptenzorg heeft te maken met dat wij in het begin er alleen voor deze sector waren. Inmiddels zijn we uitgebreid naar de ouderenzorg en ggz.’
Benadering
in 2009 is ook een verbeteringstraject als Ban de band gestart, dat vrijheidsbeperkende maatregelen in de zorg moet helpen terugdringen. Nelissen ziet in de praktijk veel goede voorbeelden. ‘Maar soms kunnen instellingen niet anders in het belang van de veiligheid van de cliënt en de medewerkers.’ Het CCE merkt dat door een andere benadering er soms ook weer andere inzichten ontstaan. ‘We kijken bijvoorbeeld met behulp van video’s naar de cliënt om zo tot andere inzichten te komen.’
Meer nieuws in uw inbox? Klik hier voor de gratis Zorg + Welzijn Nieuwsbrief. Voor meer achtergronden en opinies, neem hier een abonnement op Zorg + Welzijn Magazine.
Bron: Foto: Marcel van Hoorn
Het is niet te verkopen dat de ene mens de andere van zijn bewegingsvrijheid beroofd en dan nog verwacht det die andere dat zonder enige tegenbeweging over zijn kant kan laten gaan. Het is gewoon moreel verwerpelijk en daarmee hebben we dan nog niet de oplossing maar wel een uitgangspunt om verder mee te kunnen werken. Onrustbanden, medicatie, isolatie ik heb het allemaal gezien. Het is gewoon niet juist en daar hoeven we niet langer over te praten.Laten we onszelf een uitdagender doel stellen om deze mensen te trahten werkelijk te begeleiden in hun ziekte.
Dit is mi wel ieders opdracht,van zowel de beleidsmakers als dewerkers op de vloer en mantelzorgers en allen die hier kennis van nemen.
Jammer dat de Tweede Kamer weer “het mag niet voorkomen” en andere commentaren levert, die vallen onder “de Waan van de dag”. Want nu er meer informatie beschikbaar komt, blijkt het minder heftig te zijn dan gesuggereerd wordt.
Hoe meer dit soort zaken uit verband worden getrokken, hoe minder mensen er van op zullen schrikken. Een grondig feitenonderzoek had een betere discussie tot gevolg kunnen hebben,
Dit is simpelweg mede het gevolg van de bezuinigingen in de zorg. En er kan toch nog meer bezuinigd worden??
Met de toenemende kennis over autisme en dergelijke komen noodzakelijkerwijs dit soort dingen mee. Ook de verpleegkundigen en verzorgenden moeten veilig kunnen werken en staan nu helaas met te weinig mensen op zware cliënten. Hoe komt het vervolgens dan toch dat er weinig animo is voor het werk in de zorg? Dit is een relevante vraag, die bij kan dragen in het voorkomen van bovenstaande situaties.
ik zou zeggen, wat let je. blijkbaar weet je heel goed wat er gebeuren moet ?
Stel u bent een dame van ongeveer 65 kilo en belast met de dagelijkse verpleging van een dergelijke patient.
Deze patient slaat soms spontaan, krabt, bijt, en is zoals veel mensen die uit impuls handelen bere sterk.
3x per week mept hij u.. En elke keer moet u hem tegen de grond worstelen om hem te bedaren.. Misschien zelfs met zn tweeen.
Stevige dame die dat constant blijft verduren.
Of de medicatie moet omhoog, rustgevende middelen.. etc.
Is een band die iemand omdoet wanneer er iemand binnen komt echt zo vreselijk?
Deze mensen zitten niet zomaar vast, het zijn psychiatrische patienten die gevaarlijk zijn.
Zorg instellingen zijn geen boemannen. Soms zijn er heus dingen mis, maar laten we nou eens op het expertise van de zorgdragers vertrouwen.. Die hebben er namelijk voor geleerd.
Ach ja dat eeuwige bagataliseren en vergoeilijken. is onerdeel van het kwaad; en respectloze ontmenselijking.
EEn slap excuus; hetzelfde worden bejaarden en gehandicapten behandeld;
meer dan tijd er echt iets aan te doen, in een beschaving;
kwestie van mentalieit menselijkheid en prioriteit; waardigheid.
Indien men mensen normaal behandeld zijn vel problemen opgelost die omntstaan door;
beestachtigheden holland rijk.
Bij de beesten af hoe holland et mensen omgaat te beginnen inde opleidingen want wij vinden verwaarlozing en mishandeling wat dit is inmiddels al normal
deze mensen ;normale reacties op abnormale omstandigheden.
Hoe zou u zelf , reageren bij inbreuken en aantasting van autonomie en stelselmatig grensoverschrijdewnd gedrag in de zorg plus verwaarlozing door tijd geld en normen en waarden gebrek.
Wel wat een vooruitgang in onze beschaving dat sedert kort; de minimale frisse”lucht en hygiene normen (douchen/wassen worden vastgelegd ook in de bejaarden en gehandicapten zorg; zoals ook; veroordeelde misdadigers in detentie “genieten”
PFFFFFFFFFFFFFFFFT
wat en vooruitgang…..in NL.