Home Columns
Columns
Column: Het kind staat helemaal niet centraal!
In een ideale wereld zouden overheden en zorg- en welzijnsinstellingen kinderen en jongeren boven alles stellen. Elk beleidsbesluit, elk programma, en elke keuze zou gericht moeten zijn op hun welzijn en ontwikkeling. Helaas is de werkelijkheid anders. Hoewel we vaak horen dat het kind centraal staat, blijft de praktijk hierbij achter, ziet William Miero, coach en adviseur in het jongerenwerk. Hij legt bloot waarom het huidige systeem tekortschiet en roept op tot een radicale verandering.
Column: 7 is voldoende
Na zeven jaar schrijven voor Zorg+Welzijn is dit nu toch echt de laatste column van Jacqueline Schilling. Ze neemt afscheid en hoopt dat ze met haar "kleine bijdrage veel mensen op één of andere manier heeft mogen voeden".
Column: Hoe dichtbij mag je komen?
In het sociaal domein klinkt vaak het geluid dat digitaal begeleiden afstandelijk is. Het argument dat essentiële omgevingsinformatie en non-verbale signalen verloren gaan, weegt zwaar in deze discussie. Hoewel dit zeker waar is, brengt digitaal begeleiden ook nieuwe mogelijkheden met zich mee, zegt Jacqueline Schilling in deze column.
Column: Jongerenwerkorganisaties moeten keuzes maken
Er is een aantal redenen waarom ik me zorgen maak om de huidige staat van het jongerenwerk. Ten eerste weten weinig sociaal werkers die net een diploma hebben gehaald wat methodisch werken is. Ik heb een keer een beginnend jongerenwerker een definitie van het ambulant jongerenwerk horen geven. Die luidde ‘lekker chillen’ met jongeren op […]
Reflecties van een Reclasseringswerker 7: Frits wil niet dat zijn zoon zo wordt als hij
Frits had juist een straf van 18 maanden uitgezeten. De rechter vond dat hij in de drugshandel zat. ‘Ik had die schuur alleen ter beschikking gesteld aan een paar vrienden. Zelf was ik met heel andere dingen bezig.’ Hij doelde op de minishovel waarmee hij rondjes reed over zijn erf. ‘Ik verhuurde mijzelf als shovelchauffeur […]
Reflecties van een Reclasseringswerker 6: Ik ontwijk krampachtig het decolleté van Samantha
De vriend van de rondborstige, blonde en schaars geklede Samantha komt binnenkort uit de cel. Daarom moet Herman haar huis checken in het kader van het begeleidingsprogramma. Maar de slaapvertrekken controleren met haar alleen, durft hij niet. Gelukkig komt er een soort van 'redder in nood'.
Reflecties van een Reclasseringswerker 5: Leendert en zijn autobedrijf in de Willibrordstraat
Als Leendert met schulden thuis komt te zitten, stromen de overlastmeldingen binnen. Nachtelijke herrie, schreeuwen, intimideren, dreigen. Reclasseringswerker Herman stimuleert Leendert om te gaan werken. Dat pakt iets anders uit dan gehoopt.
Reflecties van een Reclasseringswerker 4: ‘Waar ben jij nou helemaal mee bezig, kwakbol!’, riep zijn vader
Als Herman zijn client Jos versneld uit de gevangenis wil krijgen, krijgt hij een telefoontje van de vader die helemaal niet zo blij is met een hulpverlener die zijn zoon wil ondersteunen.
Column: ‘Ik ben eenzaam’, was de openingszin van de jonge vrouw
Jacqueline Schilling is digitaal hulpverlener. In haar columns deelt ze haar zoektocht naar de meerwaarde van digitaal begeleiden. Dit keer is haar cliënt een jonge vrouw die zegt dat ze eenzaam is. Hoe kun je zo iemand goed digitaal begeleiden?
Reflecties van een Reclasseringswerker 3: het kostbaarste wat Frits had, werd in beslag genomen
Al meer dan twintig jaar werkt Herman van Lunen als reclasseringsmedewerker met kruimeldieven, geweldplegers, drugsdealers, oplichters en andere mensen aan de rafelranden van de maatschappij. Van Lunen beschrijft in deze serie momenten die hij doorbracht met zijn cliënten. In deze derde aflevering: Frits, die vrijwel niets had toen er een vrouw langskwam om zijn huisraad in beslag te nemen.
