Jeugdhulp op speciaal onderwijs: ‘Totaal andere cultuur’

Het eerste artikel in het kader van de Dag van de Jeugdprofessional: Annemijn Willemsen is begonnen als jeugdzorgwerker bij SBO de Wijngaard. Ze maakt onderdeel uit van het project Jeugdhulp op speciaal onderwijs. Daarmee willen jeugdhulporganisaties en scholen in de BAR-gemeenten (Barendrecht, Albrandswaard en Ridderkerk) voorkomen dat kinderen met een zorgvraag uitvallen. In het artikel ‘Hoe is het om jeugdzorgwerker te zijn op school? ‘Je stapt een totaal andere cultuur binnen’’ deelt Annemijn diverse casussen om te laten zien wat ze kan betekenen voor de jeugd. Ze wordt er ook weleens met hoge urgentie bij geroepen door een leraar. ‘Vaak is dan iemand heel boos geworden en is het geëscaleerd in de klas. Ik zorg dat alles weer tot bedaren komt en ga het gesprek aan met de leerlingen. Dat vind ik echt heel leuk om te doen, een mooie uitdaging om alles goed af te wikkelen.’ Lees Hoe is het om jeugdzorgwerker te zijn op school? ‘Je stapt een totaal andere cultuur binnen’

Tweede artikel Dag van de Jeugdprofessional: Minderjarige getraumatiseerde vluchtelingen bijstaan

Daniëlle Huisman vertelde in 2020 hoe het is om als begeleider van een woongroep minderjarige vluchtelingen te ondersteunen. Journalist Jessica Maas en fotograaf Bas Losekoot lopen een dag met haar mee. ‘We kunnen ons totaal niet voorstellen wat deze jongens allemaal hebben gezien’, zegt Daniëlle. ‘Hier zit ik op mijn plek. Deze jongens zijn vaak zo dankbaar, zo gemotiveerd om iets van hun leven te maken.’ Fel vervolgt ze: ‘Ik kan me zo kwaad maken wanneer mensen allerlei onzin roepen over vluchtelingen. Ik zat pas nog op een verjaardag en daar begonnen ze weer over “die vluchtelingen”, profiteurs die alles maar krijgen. Zelfs de ziektekostenverzekeringen zouden ze niet hoeven te betalen. Hou je in Daan, denk ik dan. Maar wanneer dit soort onzin wordt beweerd, kan ik mijn mond niet houden. Kom maar eens een dagje meelopen.’ Ze weet hoe slecht ‘haar jongens’ slapen. De trauma’s uit het verleden, de zorgen over de familie, houden hen vaak wakker.’ Lees MEELOPEN MET ‘Hij heeft maanden vastgezeten is geslagen en geschopt’

Hulpverlening in gezinnen waar het onveilig is: deze aanpak werkt wel

Gezinnen waar het structureel onveilig is vanwege (de dreiging van) seksueel geweld, huiselijk geweld of kindermishandeling: in Friesland is de hulpverlening zo ingericht dat alle hulpverleners, inclusief het gezin zelf, intensief met elkaar samenwerken. Zij doen dat middels de Multidisciplinaire Aanpak++ Friesland. ‘We gaan net zolang door totdat patronen zijn doorbroken.’ Coördinatoren Maarten van der Gronde en Rolien Tolsma vertellen over het succes van deze aanpak. ‘We hebben het in Nederland best aardig georganiseerd als het gaat om een crisis in een gezin. We hebben psychiatrische opvang voor ouders, we hebben voor kinderen in de jeugdzorg crisisplaatsen, we hebben pleeggezinnen, kunnen instrumenten als tijdelijke huisverboden voor de pleger van het geweld inzetten en ga zo maar door. Maar waar wij voor zijn, is eigenlijk dat proces erna. Want hoe ga je om met al die gezinsleden die allemaal hun eigen rugzakje hebben en hun eigen aanpak behoeven? Hoe ga je daarin goed samenwerken met elkaar als hulpverleners, als hulpverleners met het gezin en onderling in het gezin?’ Lees tijdens de Dag van de Jeugdprofessional Als geweld in gezinnen jarenlang aanhoudt is deze aanpak wél effectief

Jeugdzorgwerkers met kunstexpositie op een voetstuk geplaatst: ‘Niet tegen jeugdzorg aantrappen, maar juist trots zijn’

Van alle kanten trapt de maatschappij tegen de jeugdzorg aan. Terwijl we juist ontzettend trots moeten zijn op jeugdzorgprofessionals, benadrukken Mohamed El Ammari, jarenlang werkzaam in de jeugdzorg, en kunstenaar Jennifer Bergkamp. Dus maakten ze een expositie met pasteltekeningen die laten zien hoe jeugdzorgprofessionals voor kinderen het verschil maken. Een situatie die Jennifer erg aangreep, omdat deze laat zien hoe emotioneel beladen afwegingen in de jeugdzorg kunnen zijn, betrof een casus met een jongen met ADHD. ‘Deze jongen was thuis te druk voor zijn ouders. Hij nam de jeugdbeschermer mee naar buiten om te laten zien waar hij dan sliep. In een hondenhok, op een heel oud matras. Als je dat hoort, dan weet je dat jeugdzorgprofessionals soms letterlijk het leven van kinderen moeten redden. En dat zij het dus verdienen om op een voetstuk gezet te worden.’ Lees Jeugdzorg in kunst verbeeld als positief tegengeluid: ‘Vraag hulp als je wankelt’

Ontroering tijdens de Dag van de Jeugdprofessional

Elke jeugdhulpverlener heeft wel zo’n (oud)-pupil: die ene jongere die je diep heeft geraakt, met wie je een klik had, of zelfs nog steeds contact. Jeugdzorg Nederland heeft een boek gemaakt met twintig ontroerende interviews met jeugdhulpverleners over die ene jongere die het verschil maakte. Zoals Melissa met Louise, een van haar eerste pupillen als Melissa, dan net 24, bij de Jeugdbescherming werkt. ‘Louise kwam elke week een uur naar me toe omdat het in het pleeggezin niet altijd goed liep’, vertelt Louise. ‘Als 15-jarige voelde ze zich soms onbegrepen, maar met mij voelde ze een klik. En die voelde ik ook met haar. Later vertelde ze hoe belangrijk die momenten voor haar waren geweest. Als jeugdbeschermer krijg je weinig reflectie. Louise gaf me die wel. Ze was dankbaar voor dat wekelijkse uurtje samen; dat had haar er mede doorheen gesleept. Lees tijdens de Dag van de Jeugdprofessional Jeugdhulpverleners over die ene bijzondere cliënt

‘Jongeren laten tekenen werkt zoveel beter dan alleen praten’

Ze spreekt met ouders, met kinderen en jongeren en houdt een spreekuur op school. Lieke Caris is jeugd- en gezinswerker bij het Centrum voor Jeugd en Gezin Midden-Limburg in Heythuysen. Een voorbeeld van hoe Lieke werkt wordt opgetekend in een meeloopreportage. Met het 16-jarige meisje Emma gaat ze het hebben over omgaan met spanning en stress. Wat betekent spanning voor Emma? Het meisje haalt haar schouders op. ‘Tja, ik heb verschillende soorten spanning. Stress voor een toets is bijvoorbeeld anders dan een ruzie thuis.’ Lieke tekent een ‘koekmannetje’ op haar blok. Of Emma eens kan aanwijzen waar ze die spanningen soms voelt? Emma wijst naar keel, hoofd en buik. ‘Soms krijg ik dan zo’n brok in mijn keel.’ Vervolgens mag Emma een thermometer tekenen. Groen voor rustig, rood voor hoogspanning. Lieke laat jongeren graag tekenen, vertelt ze later. ‘Dat werkt zoveel beter dan alleen maar praten. Je kunt ze dan ook laten zien wat er gebeurt. Zoals nu bij Emma, zij herkent wat er gebeurt in haar lichaam wanneer ze zich gespannen voelt.’ Lees tijdens de Dag van de Jeugdprofessional MEELOPEN MET ‘Ouders moeten veel meer naast hun puber gaan staan’

Blijf op de hoogte van de laatste praktische inzichten over jeugdzorg en jeugdhulp met de gratis online nieuwsbrieven van Zorg+Welzijn, het vakmedium voor professionals in het sociaal domein.>>[/nur_block_green