Door Maria van Rooijen – In het pand aan de Mr. Treublaan in de Amsterdamse

Van der Kunbuurt wordt flink getimmerd en gestuct. Eind december moet het

voormalige woonhuis op de begane grond ingericht zijn als

huiskamerproject.

Op vaste tijden kunnen buurtbewoners er dan onder meer terecht voor een

praatje, een wekelijkse spelletjesavond, een kookclub en een maandelijkse

filmavond. Vrouwen kunnen elkaar ontmoeten om te praten over de opvoeding, voor

Nederlandse les of om fietslessen te volgen. Voor jongeren is er

huiswerkbegeleiding, naschoolse opvang en inloop onder begeleiding van Stichting

Dynamo.

HuiskamerprojectHet huiskamerproject wordt

gefinancierd door de Algemene Woningbouw Vereniging (AWV) in Amsterdam. En

daarmee is een vurige wens van een aantal buurtbewoners, onder wie Usha Bisoen,

in vervulling gegaan: ‘In onze buurt zijn geen welzijnsvoorzieningen, voor

jongeren is er niets en er zijn ook nauwelijks speelplekken. Twee jaar geleden

hebben wij als buurtbeheer het stadsdeel gevraagd om een buurthuis, maar

daarvoor was de buurt te klein. Begin 2007 kregen we een brief van de

woningbouwvereniging, waarin ze haar huurders opriep mee te doen aan de ‘Lekker

Wonen Wedstrijd’.’

‘We hebben toen ons idee ingestuurd om een woning in te richten als

huiskamerproject. Tijdens een verkiezingsavond mocht het publiek de beste

plannen kiezen, die vervolgens gerealiseerd zouden worden. We hebben zoveel

mogelijk buurtbewoners opgetrommeld om naar deze bijeenkomst toe te gaan en voor

ons plan te stemmen. En dat is gelukt.’

Lekker Wonen WedstrijdDe ‘Lekker Wonen Wedstrijd’ is

een initiatief van de AWV en De Slinger, een keten van organisaties en

individuen met als doel het stimuleren van de maatschappelijke betrokkenheid.

Bij de AWV leefden plannen om een wedstrijd uit te schrijven met het doel

bewoners meer te betrekken bij hun leefomgeving.

Die plannen werden concreet toen de directeur woondiensten van de AWV in

contact kwam met een bestuurslid van De Slinger, die haar aanbood de plannen

samen uit te werken. De AWV zou zorgen voor de uitvoering van de ingediende

voorstellen, De Slinger voor brede bekendheid onder het publiek. De media werden

ingelicht, overal in de stad werden sleutelkoorden en flyers uitgereikt en in de

Amsterdamse trams draaiden filmpjes over de wedstrijd.

Ook op de website van De Slinger werd uitgebreid aandacht besteed aan de

wedstrijd. Uiteindelijk werden totaal 83 plannen ingediend. Een jury selecteerde

de tien meest belovende ideeën, waaruit het publiek er tijdens de finaleavond op

7 april vier als winnaar koos. Behalve het huiskamerproject waren dat een

speeltuinproject, een festival rond de Sloterplas en een plan om buurtbewoners

in Oud-West hun eigen gevelsteen te laten ontwerpen.

‘De verkiezingsbijeenkomst was zeer geslaagd’, zegt manager Barbara

Besançon van De Publieke Zaak en destijds projectleider van De Slinger. ‘Er

waren 350 mensen op afgekomen, van complete Surinaamse families tot oudere

vrouwen met een rollator. Allemaal met maar één doel: zorgen dat hun buurtplan

in de prijzen viel.’

‘Veel finalisten hadden door deze wedstrijd voor het eerst hun buren

gesproken, waardoor er nu werkelijk iets in hun buurt tot stand kwam. Een week

voor de verkiezingsfinale kwam ik in een café in Amsterdam. Op een groot

schoolbord stond een van de ingediende plannen met daaronder ‘Kom op mij

stemmen!’. Toen werd me duidelijk: er is écht iets gebeurd in deze buurt.’

InspirerenHet belang van deze wedstrijd gaat voor De

Slinger echter verder. Besançon: ‘Met onze communicatie over de verkiezing

willen we een brede beweging op gang brengen, een mentaliteitsverandering zodat

mensen zelf verantwoordelijkheid nemen voor een betere samenleving. Daartoe

willen we ze eerst inspireren.’

‘De verschillende voorbeelden op onze website of in ons netwerk kunnen hen

vervolgens verder helpen. Wij hopen dat De Slinger zo het merk wordt voor

maatschappelijke betrokkenheid. Als je wilt weten wat er in jouw stad gebeurt en

wat je zelf kunt bijdragen, moet je bij De Slinger zijn.’

Lees het hele artikel in Zorg + Welzijn Magazine nummer 12, 5 december

2007