‘De infrastructuur van advies in de zorg wordt misschien wel beter, maar de weg ernaartoe bepaald niet’, zegt de Nederlandse Patiënten en Consumenten Federatie. ‘Het nieuwe fenomeen zorgmakelaar is exemplarisch’, vindt directeur Arie Ouwerkerk. ‘Het is fijn dat hij bestaat, maar het zegt wel iets dat er blijkbaar behoefte is aan een regeltjesdeskundige.’

Verdwalen
Patiënten en de mensen die voor hen willen zorgen verdwalen tussen instellingen zoals het gemeentelijke WMO-loket en het indicatieorgaan CIZ. Dat concludeert de Volkskrant na interviews met enkele mantelzorgers, de belangenverenigingen NPCF (patiënten- en consumentenfederatie) en Mezzo (mantelzorgers) en de programmaleider van een project om één loket voor de Wmo in Friesland op te richten.

Weinig maatwerk
Het grote probleem is de informatievoorziening, volgens de NPCF. ‘Vooral jonge mensen met een zeldzame ziekte weten niet wat er te koop is. Verzekeraars en gemeenten zijn goed in het aanbieden van bulk, maar er is weinig maatwerk.’ Is het oerwoud van regels voor de gemiddelde burger al niet te begrijpen, voor allochtonen is er helemaal niet uit te komen.

Foar Elkoar
De Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) maakt het niet gemakkelijker, zo blijkt uit de ervaringen van het Friese experiment Foar Elkoar. Dit samenwerkingsproject tussen De Friesland Zorgverzekeraar en 31 Friese gemeenten wilde burgers één loket bieden voor de Wmo (huishoudelijke hulp, gehandicaptenvoorzieningen) en de AWBZ (thuiszorg, ondersteuning). ‘Na drie jaar moeten we constateren dat we dit niet voor elkaar hebben gekregen’, aldus programmamanager Han Westerhof in de Volkskrant.

Gestrand
Gemeenten en zorgverleners zijn volgens Westerhof vooral bezig met aanbestedingsprocedures in plaats van met het faciliteren van burgers. De pogingen van Foar Elkoar om de aanvraagprocedures te stroomlijnen zijn volgens Westerhof gestrand op ‘financiering en regelgeving’. ‘Elke gemeente en elk zorgkantoor maakt zijn eigen regels en er is zoveel onderling wantrouwen dat steeds nieuwe controleschakels worden ingebouwd.’

Gedonder
Mantelzorger Nico Bartels (52) vertelt aan de Volkskrant hoe hij verdwaalde in het woud van voorzieningen. Hij zag uiteindelijk af van zijn recht op thuiszorg. ‘Het was elk jaar zoveel gedonder om die aanvragen in te dienen, dat ik de zorg voor mijn vrouw zelf maar heb geregeld.’ Het probleem van de zogenoemde vraaggestuurde zorg, zegt Bartels, is ‘dat je er zo moeilijk om kan vragen als je het aanbod niet kent.’

Meer weten? Lees dan ook de gratis Zorg + Welzijn Nieuwsbrief. Daarvoor kunt u zich hier aanmelden.