‘Ai mama, dat bedoelde je’. Dat zegt Angelina van Samson soms tegen haar moeder. In haar rebelse tijd, tussen haar veertiende en negentiende, was zij iedere dag en soms zelfs dagen achtereen op straat en dreef haar moeder tot wanhoop. Ze heeft goede herinneringen aan die tijd, maar zag ook veel mensen de vernieling ingaan. Een vriendin van haar werd voor haar ogen misbruikt, een vriend pleegde zelfmoord. Zelf rookte ze jointjes. Nu is haar eigen dochter zeventien.

 ‘Laatst was zij om twee uur ’s nachts nog niet thuis. Ik belde haar en ze zei dat ze onderweg was. Uiteindelijk was ze er pas om vijf uur. Ik heb de hele nacht wakker gelegen. Ik heb haar Blackberry afgepakt. De ellende die ik gezien heb, wil ik voor anderen voorkomen. Voor ‘mijn jongeren’ en voor mijn kinderen.’

Gedreven
Angelina van Samson, jongerenwerker bij Stichting Netwerkin Hoorn, werd tijdens het Welzijnsdebat uitgeroepen tot runner-up Sociaal Werker 2011. Ze ervaart het als steuntje in de rug, die maakt dat ze haar overuren, lage salaris, dingen die haar hoofdpijn bezorgen vergeet. Niet dat ze zich niet gewaardeerd voelde, vooral door ‘haar jongeren’ en hun ouders. En dat terwijl ze ontzettend veel van haar werk houdt. ‘Ik ben een gelukkig mens. Ik kan helemaal mezelf zijn: Angelina, een vrouw, geen sterke vrouw, maar gewoon een vrouw, met goede dagen en met slechte dagen, gevormd door haar mooie maar harde jeugd en de jaren die daarop volgden.’Bourgondisch, gedreven, vol passie. De laatste week van vorig jaar was ze vrijwel  dagelijks in ‘haar’ wijkcentrum De Cogge, in Risdam- Noord, waar ze meer tijd doorbrengt dan thuis . ‘ik slaap er nog net niet’.

Lees verder in Zorg + Welzijn Magazine nr 1/2, februari 2012.