Dat staat in een donderdag in Rotterdam gepresenteerd handboek voor drugs-

en straatpastoraat van het Landelijk Oecumenisch Netwerk Drugspastores (LOND) en

Kerkinactie. Het beschrijft dertien plekken in grote en middelgrote steden waar

de kerken via drugs- en straatpastores hulp bieden aan verslaafden en daklozen.

Coöordinator H. van Dorp van het LOND pleit ervoor kerken en bedrijven

meer bij het werk van de straat- en drugspastores te betrekken. ,,Zo krijgen

gemeenteleden en ondernemers meer notie van mensen aan de onderkant van de

samenleving en kunnen ze via vrijwilligerswerk of donaties wat voor kwetsbare

mensen betekenen.”

Door het ,,repressieve” beleid van de overheid in de grote steden

tegen verslaafden en daklozen verspreiden deze groepen zich volgens Van Dorp

steeds meer naar middelgrote plaatsen. Daar zal in de toekomst meer straat- of

drugspastoraat nodig zijn, verwacht hij. De financiöele basis van het werk is op

diverse plaatsen echter onzeker, klaagt Van Dorp. De overheid richt zich

volgens hem vooral op het aanpakken van overlast van verslaafden en daklozen

voor de burgers. ,,Zelden zoekt de overheid naar oorzaken en analyseert ze

problemen waarmee deze marginale groepen te maken hebben.”

De reguliere hulpverlening heeft vaak een ,,moeizame relatie” met

verslaafden en daklozen, constateert Van Dorp. ,,Instellingen specialiseren zich

steeds verder op deelproblemen van mensen.” Pastores proberen zich daarentegen

op de gehele persoon van de verslaafde of dakloze te richten. ,,Waar anderen

op hen neerkijken, willen zij mensen in hun waarde laten en positieve krachten

als doorzettingsvermogen en solidariteit belichten”, schrijft Van Dorp. ,,De

hoofdtaak van het pastoraat is niet zozeer het oplossen van problemen maar het

bijdragen aan het verwerkelijken van een ideaal. Om er te zijn voor mensen die

nergens bij horen of die verdrongen zijn naar de marge van de samenleving.”