PRO
‘Ik wist wel dat de Tweede Kamer het kabinet had gevraagd om bij de ontwikkeling van Nederland niet alleen naar economische cijfers te kijken, maar ook naar het welzijn en het welbevinden van burgers. Kennelijk heeft de regering dat ter harte genomen en gaat ze daarmee aan de slag. Bij het Servicepunt zijn we daar zeker vóór. Dat is ook een van de redenen geweest om onze organisatie in het leven te roepen bij de invoering van de Wet maatschappelijke ondersteuning. De overheid steekt immers veel geld in het welzijnswerk. Dan is het logisch dat men ook wil weten welke resultaten dat oplevert. De laatste jaren wordt er al veel gemonitored. Het punt is alleen dat het heel erg gefragmenteerd gebeurt. Neem al het werk dat in de zogeheten krachtwijken wordt verzet. Of zaken als maatschappelijke participatie, waar de Wmo zich op richt. Het is onze taak om al de verschillende gegevens daarvan te harmoniseren en te ordenen. Technisch gezien schat ik dat het mogelijk is om in een half jaar zo’n cijfer uit al die informatie gedistilleerd te krijgen. Maar politiek ligt dat een stuk gevoeliger. Er zal nog heel wat gemasseerd moeten worden om de informatie van al die verschillende organisaties en overheden bij elkaar te krijgen. Dat vraagt veel commitment van alle partijen.’
Stefan Sterkenburg, directeur Servicepunt Welzijnsinformatie
CONTRA
‘Ik sta daar dubbel tegenover. Op zich kun je bepaalde resultaten die je met welzijnswerk verwezenlijkt, best in een cijfer uitdrukken. Dat is wat men tegenwoordig wil; meten is immers weten, wordt dan gezegd. Alles wordt in mootjes gehakt: zoveel uur voor die activiteit, zoveel daarvoor. Maar het grondwerk wat je daar eerst voor moet doen, daarvan betwijfel ik of je dat wel in een cijfer kunt vangen. Dan heb ik het over dingen als vertrouwen wekken bij de bewoners, een netwerk opbouwen met hen, contacten leggen. En al die toevallige ontmoetingen die je in je werk hebt, dat valt eigenlijk niet in een cijfer te vangen. Neem een plein waarvan de sfeer door een clubje stoere jongens wordt verziekt. De gemeente en de woningcorporatie willen daar weer een goed plein van maken. Zij zijn bereid daar geld in te steken. Als dat lukt, en de moeders kunnen weer met hun kinderen op het plein verkeren, dan heb je een concreet resultaat. Dat kun je best in een cijfer uitdrukken. Maar al het werk dat eraan is vooraf gegaan? Alle gesprekjes en contacten met buurtbewoners en iedereen die bij zo’n plein betrokken is, die vallen gewoon niet vast te leggen. Ik zeg wel eens: de kracht van opbouwwerk zit hem niet in het leveren van een product, maar in de kunst om zoveel mogelijk tijd met mensen in een buurt samen te werken.’
Ed de Meyer, opbouwwerker Oude Noorden, Rotterdam
