Dat staat gepubliceerd in het blad International Psychogeriatrics. Het onderzoek is gedaan door Ilse van Beljouw (VUmc) en haar collega’s. Om het verschijnsel te onderzoeken hebben de onderzoekers van het VUmc in totaal 249 depressieve 65-plussers onderzocht. Deze ouderen werkten bij aanvang mee aan een telefonisch interview. Daarnaast vulden zij twee jaar lang op een aantal vaste momenten vragenlijsten in. Daarnaast werkten 24 ouderen mee aan aanvullende interviews.

Ernstigere klachten

Bijna negentig procent van de onderzochte ouderen leed ook aan eenzaamheid. Bijna de helft voelde zich zelfs zeer eenzaam. Volgens Beljouw’s onderzoek zijn depressieve ouderen die zich ook eenzaam voelen er qua geestelijke gezondheid vaak slechter aan toe. Zij hebben ernstigere depressieve klachten. Ze zijn bijvoorbeeld vaker klinisch depressief, hebben een gebrek aan plezier en hebben meer angstgevoelens. De eenzame deelnemers rapporteerden tijdens het onderzoek ook een lagere levenskwaliteit.

Zorgverleners moeten eenzaamheid en depressie op tijd herkennen. Gebrek aan menselijk contact en aan werkprotocollen worden als grootste knelpunt in het werk ervaren. Dat blijkt uit onderzoek van GGD Amsterdam. Lees hier meer >>

Sociaal netwerk

Veel van de ouderen gaven aan een beperkt sociaal netwerk te hebben. Om hen heen waren veel sterfgevallen. Ook hadden ze weinig contact met hun kinderen. Dit maakte hen somber. Ze voelden zich vaak alleen en daar schreven ze hun klachten ook aan toe. Dit werd ook bevestigd in de aanvullende interviews. Tijdens deze interviews gaven de eenzame ouderen aan dat ze behoefte hadden aan een luisterend oor. Ouderen die niet eenzaam waren of een beetje eenzaam zagen juist een belangrijke rol voor zichzelf weggelegd. Zij wilden leren hoe ze met hun emotionele problemen om moesten gaan. Ze vonden het belangrijk om ervaringen uit te wisselen met lotgenoten.