In het artikel ‘Rehabilitatieprogramma’s onvoldoende onderzocht’ stelt Van Weeghel, directeur van het Kenniscentrum Rehabilitatie, dat er nog maar weinig wetenschappelijk onderzoek is gedaan naar de effectiviteit van deze programma’s. Samen met Harry Michon, senior wetenschappelijk medewerker bij het Trimbos Instituut, deed hij onderzoek. Onlangs is hierover een het rapport ‘Rehabilitatie-onderzoek in Nederland’ verschenen.

Bewijs
Programma’s als Individuele rehabilitatiebenadering, Assertive Community Treatment en de Woonschool moeten psychiatrische patiënten steun bieden bij het (her)vinden van een plek in de samenleving, aldus Trouw. Van Weeghel en Michon stellen in de krant dat er meer onderzoek nodig is naar de effectiviteit. Maar zij onderstrepen tegelijk dat ‘niet bewezen dat het werkt’ niet hetzelfde is als ‘bewezen dat het niet werkt’.

Wiel
Onderzoek naar de effectiviteit is niet eenvoudig. Men moet hiervoor de patiënten langdurig volgen en men kan lastig groepen met en zonder behandeling vergelijken. Volgens Michon zijn er twee soorten gegevens nodig. De harde; hoeveel mensen hebben een baan gevonden en kunnen weer zelfstandig wonen. En de zachte gegevens; hoe voelen mensen zich en wat is er met hen gebeurd. Het verkrijgen van inzicht in de processen kan voorkomen dat steeds opnieuw het wiel wordt uitgevonden, aldus Trouw.

Hoop
Een factor die op een positieve manier bijdraagt aan het rehabilitatieproces van psychiatrische patienten is realistisch hoop geven, stelt Van Weeghel in het dagblad. ‘Neem de wensen van de client als uitgangspunt en zorg vervolgens voor goede afstemming tussen verschillende hulpverleners. Ze moeten van elkaar weten wat ze doen en liefst vanuit eenzelfde visie werken.’